Το ετήσιο Μνημόσυνο της Μακαριστής Καθηγουμένης
της Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά Αιτωλού Μέγα Δένδρου
Στην Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού στο Μέγα Δένδρο Θέρμου ιερούργησε το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024 ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από την εκδημία της μακαριστής πρώτης Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής, Γερόντισσας Ευθυμίας Γκελτή.
Ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο και ευχήθηκε υπέρ αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής της. Μεταξύ των πιστών που προσήλθαν στην Ιερά Μονή για να συμμετάσχουν στην Θεία Λειτουργία και να τιμήσουν την μνήμη της αείμνηστης Γερόντισσας ήταν και ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας.
Κατά το κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, τονίζοντας ότι η Εκκλησία επιθυμεί να μας εισάγει μέσα στο χώρο της χάριτος και της αγάπης του Θεού, η οποία έχει καταργήσει τον τύπο του νόμου.
Μέσα στο ευαγγελικό ανάγνωσμα διαπιστώνουμε, ότι πολύ νωρίς ο Χριστός δέχτηκε κατηγορίες από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους πως δεν τηρεί το γράμμα του Μωσαϊκού νόμου και καταργεί την αργία της ημέρας του Σαββάτου. Απέναντι σε όλους αυτούς, ο Χριστός θα διατυπώσει μια διαφορετική φράση, ότι ο άνθρωπος έρχεται όχι για να εφαρμόσει τυπικά τον Νόμο, αλλά για να βοηθηθεί από το νόμο, με σκοπό να εκφράσει, να βιώσει και να προσφέρει την αγάπη.
Ο Κύριός μας, μας υπενθυμίζει, ότι δεν θα πρέπει να εγκλωβιστούμε στον πειρασμό της τυπολατρίας· δεν θα πρέπει να μείνουμε στην επιφάνεια και στο γράμμα του νόμου, αλλά να εισέλθουμε στην ουσία που είναι ο άνθρωπος και το μυστήριο της αγάπης.
«Όποιος θελήσει να εισέλθει στο “στάδιο των αρετών” που ξεκίνησε και να αγωνιστεί στη νηστεία, στην εγκράτεια, στην μετάνοια, στην προσευχή, στην φιλανθρωπία, στην ταπείνωση, θα πρέπει να γνωρίζει, ότι όλα αυτά δεν είναι ο σκοπός, αλλά οι τρόποι μέσα από τους οποίους καλούμαστε να ενωθούμε με τον Θεό και ταυτόχρονα να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος και συνέχισε λέγοντας: «Στο τέλος αυτής της περιόδου δεν θα πρέπει να απαριθμήσουμε μόνο αυτά που κάναμε, αλλά να αξιολογήσουμε αυτό που γίναμε. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι έκαναν πολλά, και μάλιστα περισσότερα σε σχέση με τους υπολοίπους συνανθρώπους τους, όμως δεν έγιναν ποτέ άνθρωποι αγάπης. Γι’ αυτό ούτε τον Μεσσία αναγνώρισαν, ούτε τον Χριστό αποδέχτηκαν, ούτε από την διδασκαλία Του διδάχτηκαν, ούτε από τα θαύματα Του διαπαιδαγωγήθηκαν, ούτε φυσικά λυτρώθηκαν από το εκούσιο Πάθος Του, αλλά έμειναν σκληρόκαρδοι τυπολάτρες και τηρητές του μωσαϊκού νόμου».
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ανέφερε: «Αλίμονο, αν αυτές τις σαράντα ημέρες μείνουμε προσκολλημένοι στον τύπο και όχι στην ουσία, στην επιφάνεια και όχι στο βάθος όλων αυτών των διατάξεων της Εκκλησίας μας. Τότε θα έχουμε μιμηθεί τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Όταν θα εισέλθουμε, όμως, στο βάθος και στην ουσία των διατάξεων αυτών, θα διαπιστώσουμε ότι όλα γίνονται με την αγάπη, όλα γίνονται από αγάπη και όλα πρέπει να μας οδηγούν στην αγάπη· στην αγάπη προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο».
