«Μίαν γαρ πληγήν ουχ’ υπήνεγκεν η πόλις, αλλ’ απώλετο δια την ολιγανθρωπίαν»
Αφορμή για το παρόν άρθρο είναι η πρόσφατη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της απογραφής πληθυσμού που διενεργήθηκε στην Ελλάδα το 2021.
Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της απογραφής επιβεβαίωσε την δραματική μείωση του Ελληνικού πληθυσμού. Το γεγονός αυτό δυστυχώς, διαχρονικά, καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να το αντιμετωπίσει μέχρι τώρα με αποτελεσματικό τρόπο.
Είναι αυτονόητο ότι οι συνέπειες της συρρίκνωσης και της γήρανσης του Ελληνικού πληθυσμού είναι καταστροφικές για την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική ασφάλιση, την εθνική άμυνα, την διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος αλλά μακροσκοπικά και για την επιβίωση του Ελληνικού κράτους.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ (UN World Population Prospects 2022) ο πληθυσμός της Ελλάδας στο τέλος του αιώνα, θα είναι περίπου 6,4 εκατομμύρια, αν δεν μεταβληθούν σημαντικά οι βασικοί δημογραφικοί δείκτες.
Σύμφωνα επίσης με στοιχεία του ΟΗΕ το 2021 η Ελλάδα ήταν η πέμπτη πιο γηρασμένη χώρα του κόσμου, με μέση ηλικία τα 44,7 έτη.
Επιπροσθέτως το φαινόμενο της αστυφιλίας όχι μόνο δεν έχει αναστραφεί αλλά αντιθέτως συνεχίζεται με αυξανόμενο ρυθμό με αποτέλεσμα η πρωτεύουσα της χώρας να φιλοξενεί περίπου το 50% του πληθυσμού και το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας. Ταυτόχρονα η ύπαιθρος συνεχίζει να ερημώνει και η Ελληνική περιφέρεια να οδηγείται σε περεταίρω μαρασμό.
Είναι επίσης προφανές ότι πολιτικές ανοιχτών συνόρων και ενθάρρυνσης παράνομης εισόδου μεταναστών όχι μόνο δεν αποτελεί λύση αλλά δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα.
Η λύση του προβλήματος απαιτεί:
1. Οι πολίτες να αντιληφθούν ότι μια υπερχρεωμένη χώρα που γερνάει δεν έχει καμία απολύτως προοπτική επιβίωσης σε έναν έντονα ανταγωνιστικό κόσμο με ραγδαίες οικονομικές, τεχνολογικές και γεωπολιτικές εξελίξεις.
2. Την δημιουργία ενός νέου πατριωτικού αιτήματος για εθνική συνεννόηση και εθνική αφύπνιση με στόχο την διάσωση της χώρας από τον αφανισμό και την μετατροπή της σε μία ακμάζουσα χώρα με πολίτες που θα ευημερούν.
3. Πολιτικές οικονομικής ανάπτυξης, με έμφαση στην περιφέρεια, με αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, των φυσικών πόρων και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.
4. Κίνητρα για τον επαναπατρισμό των νέων που μετανάστευσαν λόγω οικονομικής κρίσης με ταυτόχρονη αξιοποίηση των Ελλήνων της Ομογένειας.
5. Την χορήγηση ισχυρών οικονομικών, φορολογικών και στεγαστικών κινήτρων, προοδευτικά κλιμακούμενων ανάλογα με τον αριθμό παιδιών κάθε οικογένειας και κοινωνικές διευκολύνσεις με έμφαση στην εργασία και όχι στα επιδόματα.
Φώτης Σκληρός
Μέλος του Μητρώου Στελεχών, της Γραμματείας Επιστημονικών Φορέων, του Τομέα Παιδείας, του Τομέα Επαγγελματικής Κατάρτισης και Δια Βίου Μάθησης της Ν.Δ.
