Του Βασίλη Μπρούμα
Χιλιάδες παιδιά, ένα πελώριο θλιμμένο και οργισμένο ποτάμι ξεχύθηκε στους δρόμους και τις πλατείες τις προηγούμενες μέρες σε όλη την Ελλάδα. Τα παιδιά ξέρουν να λένε το έγκλημα «έγκλημα», τη δολοφονία «δολοφονία» και απαιτούν δικαιοσύνη. Μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας. Προαναγγελθέν έγκλημα σε βάρος του λαού και ειδικά της νεολαίας ήταν η τραγωδία στα Τέμπη. Αυτό είναι πλέον αδιαμφισβήτητο. Μόνο που το ίδιο ισχύει και για πολλά από όσα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν σε τομείς και υπηρεσίες που θα έπρεπε να αποτελούν δημόσια αγαθά, έχουν όμως εκχωρηθεί ή ξεπουληθεί στους ιδιώτες.
Είκοσι μόλις μέρες πριν τα παιδιά του Δήμου μας μαζί με τους γονείς τους και τους δασκάλους τους διαδήλωναν στο Μεσολόγγι ενάντια στη συνειδητή επιχείρηση διάλυσης του ΕΣΥ προς όφελος των ιδιωτικών κλινικών, ενάντια στην απαξίωση, την υπονόμευση και την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και του Νοσοκομείου της περιοχής μας.
Η νέα γενιά ζητάει ριζικές αλλαγές ώστε να σταματήσει να κυριαρχεί το ισοπεδωτικό «ζούμε από τύχη». Ταυτόχρονα όλοι μας οφείλουμε να ζητάμε κάθε μέρα να βρεθούν και να τους αποδοθούν οι ευθύνες τους γιατί η αδιαφορία της κυβέρνησης φέρει ατόφια την ευθύνη όλων των μεγάλων ή μικρότερων εγκλημάτων απώλειας ζωών που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.
Είναι πολύ ηχηρό το μήνυμα που στέλνουν τα παιδιά προς όλους, την κυβέρνηση πρωτίστως, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία των ενηλίκων. Μόλις προχθές παιδιά σχολείου του Δήμου μας, ανάμεσα στα αιτήματα που πρόβαλαν δημόσια για το σχολείο τους συμπεριέλαβαν και την πλήρη στελέχωση και τον επαρκή εξοπλισμό του Νοσοκομείου Μεσολογγίου. Πώς γίνεται αυτό που καταλαβαίνουν τα παιδιά, αυτό που διαπιστώνεται διεθνώς, πως η υγεία είναι παγκόσμια έκτακτη ανάγκη και πως υπάρχει επείγουσα ανάγκη ενίσχυσης των εξαντλημένων συστημάτων υγείας, οι εγχώριοι κατεξοχήν αρμόδιοι να κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν; Στη μεγαλειώδη διαδήλωση της 15ης Φεβρουαρίου και στην παραιτηθείσα «μηχανοδηγό» διευθύντρια παθολογίας του Νοσοκομείου μας, που πρόσφατα, όπως αρκετοί άλλοι πανελλήνια, εγκατέλειψε το σύστημα γιατί δεν μπορούσε να αντέξει στις απάνθρωπες, αναξιοπρεπείς και ανασφαλείς από κάθε άποψη συνθήκες λειτουργίας, δεν αξιώθηκε, ‘’δεν βρήκε χρόνο’’ ακόμα κανείς επίσημος να απαντήσει. Ας απαντήσουν τουλάχιστον στα παιδιά για το Νοσοκομείο. Για τα σχολεία τους. Αν έχουν προοπτική στον τόπο τους. Αν μπορούν να νιώθουν ασφαλή σ’ αυτή την «κακιά την (χ)ώρα».
Το μέγεθος της αδιαφορίας, της αλαζονείας, της ρεμούλας ημετέρων και της απέχθειας των κυβερνώντων για κάθε δημόσια ωφέλεια είναι πάντως γνωστό. Η θεωρία του λιγότερου κράτους είναι το θέσφατο αυτής της κυβέρνησης και του διαπρύσιου κήρυκα του ξεπουλήματος των δημόσιων και ακριβοπληρωμένων υποδομών της χώρας επικεφαλής της. Είναι πλέον γνωστό ότι οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν. Και πως κανείς ιδιώτης δεν δίνει δεκάρα για την ασφάλεια.
Αν οι κυβερνώντες το έχουν πάρει απόφαση και δεν κάνουν πίσω να διαλύσουν το ΕΣΥ, στην περιφέρεια οι τοπικές κοινωνίες ξεσηκώνονται, δημιουργούν ανθρώπινες αλυσίδες γύρω από τα νοσοκομεία τους για να αποτρέψουν το σβήσιμο, την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους από τον χάρτη. Έτσι και στο Μεσολόγγι και την ευρύτερη περιοχή του. Η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίζει να δουλεύει το διαλυτικό σχέδιό της αλλά το μήνυμα από την ελληνική κοινωνία για τη δημόσια υγεία είναι ηχηρό ξεκαθαρίζοντας πως «Η Δημόσια Υγεία είναι ανεκτίμητη και αναντικατάστατη» και «τα νοσοκομεία τα πλήρωσε ο λαός και δεν τα παζαρεύουμε για χάρη κανενός».
Μιλούν για «αναμόρφωση του ΕΣΥ» και αυτό που βλέπουμε είναι η υποβάθμιση. Τα σχέδια των κυβερνώντων, μέσα από «ολιστικά» οράματα ενός καταστροφικού για τους τόπους και τους ανθρώπους εκσυγχρονισμού, εκδηλώνονται με περισσότερες μορφές ή προσωπεία, τα οποία είναι θετικό ότι νέοι άνθρωποι καταφέρνουν να εντοπίσουν. Τα παιδιά του Μεσολογγίου, μαζί με άλλα παιδιά από όλη την Ελλάδα, σε λίγες εβδομάδες θα τιμήσουν με σεβασμό και ευλάβεια τη μνήμη των προγόνων τους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Περιμένουν λοιπόν απαντήσεις: πόσο αξίζει η δική τους η ζωή και πόσο αποτιμάται η αξιοπρέπειά τους; Μήπως για αυτούς που εκστασιάζονται με την ‘’αγορά’’ κοστίζουν ακριβά και δεν τους συμφέρει;
Σε κάθε περίπτωση οι κινητοποιήσεις όλων μαζί για το Νοσοκομείο μας είναι επίκαιρες και απαραίτητες και είναι αναγκαίο να συνεχιστούν και να μην μπει ‘’χειρόφρενο στους αγώνες’’ ενόψει εκλογών. Να μη χαμηλώσουμε τη σημαία του αγώνα. Αντίθετα, να την υψώσουμε ακόμη περισσότερο.
