Του Βασίλη Μπρούμα
Αγαπητοί δημότες του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, χρόνια πολλά κατ’ αρχή για την επέτειο του ΟΧΙ. Απίστευτο ακούγεται να ντρέπεται κανείς σήμερα, σε αρκετές περιπτώσεις, που ζει στο Μεσολόγγι, εξαιτίας της συστηματικής κακοποίησης της πόλης από εξωτερικούς βιαστές, αλλά η λέξη «ντροπή» είναι λίγη για να περιγράψει την πίκρα, τη βαθιά οργή και την απελπισία κάθε φορά που η πόλη βλάπτεται–κακοποιείται από δικούς της ανθρώπους «καλών προθέσεων». Το Ιερό Μεσολόγγι βιάζεται συστηματικά, ασελγεί εις βάρος του ο κάθε «ξαναμμένος» και μαθητευόμενος και κανένας δεν αντιδρά. Απέραντη η θλίψη για τους «υπεύθυνους» της μεσολογγίτικης πολιτείας.
Το ιερό του σώματος του Μεσολογγίου βεβηλώνεται, ευτελίζεται και τραυματίζεται πραγματικά και συμβολικά. Κι αυτό που γυμνώνεται, εξευτελίζεται και τραυματίζεται –κάθε φορά– στο Μεσολόγγι είναι ό,τι απομένει από την ταυτότητα, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά μας
Φωνάζουμε δυνατά, το Μεσολόγγι κακοποιείται συστηματικά, αυτή είναι η μοίρα που του επιφυλάσσουν οι «μεγάλοι προστάτες του». Αγωνίζεται για την επιβίωσή του, κόντρα σε κάθε είδους κακόβουλους, άπληστους άρπαγες, βιαστές, εκβιαστές, ιερόσυλους και πάει λέγοντας.
Δέχεται τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Με τέτοια άθλια εικόνα που παρουσιάζει το Μεσολόγγι σε πολλούς τομείς έχει φτάσει να αποτελεί τη χαρά κάθε πικραμένου
Πού είναι ο σεβασμός από όλους που αρμόζει στην Ιερή Πόλη;
Πόση σαπίλα να αντέξουμε, πόση αδικία να καταπιούμε, πόση απογοήτευση να διαχειριστούμε;
Υπάρχει όμως, ευτυχώς, ένας κόσμος της εργασίας και της προσπάθειας που επιμένει. Άνθρωποι που με τη στάση τους και με το έργο τους έρχονται να υπενθυμίσουν πως δεν είναι όλα εδώ για πέταμα και πως υπάρχει πάντα ένας αρμός σιωπηλής αξιοπρέπειας. Σαν αόρατο θεμέλιο κάθε «κανονικότητας», έμπρακτη διάψευση κάθε κυνισμού, ζωντανή άρνηση του σνόμπ μηδενισμού και όλων των θεωριών περί της κατάρρευσης του νοήματος. Φωτεινές εξαιρέσεις στον χώρο της αυτοδιοίκησης, του αθλητισμού, του πολιτισμού και αλλού συνεχίζουν να υπάρχουν, αρκεί να ξέρουμε και πού να κοιτάξουμε.
Εντούτοις, οι άνθρωποι αυτοί και πολλοί άλλοι ως δημότες πιστεύουν ότι το παλεύουν μονάχοι τους, αναζητώντας εναλλακτικές και κάποιο άνοιγμα του ορίζοντα. Και τώρα μοιάζει να είναι η ώρα να κατατεθεί μια εναλλακτική πρόταση που να αφορά τους πολλούς. Οι δημότες χρειάζονται κάποιο όραμα ή έστω να δουν μια μικρή λάμψη μέσα στην καταχνιά.
Αν αυτοθαυμαζόμαστε για το πόσο αποτελεσματικά αντιμετωπίζουμε τα πράγματα στον δήμο μέχρι τώρα, το μόνο που μένει είναι να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά. Πώς το έλεγε ο Κώστας Βάρναλης στους «Μοιραίους»; «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!».
Πιστεύουμε πως ο μόνος τρόπος να λύσεις τα προβλήματα είναι πιάνοντας τον ταύρο από τα κέρατα, πηγαίνοντας στη ρίζα τους.
Ζητούμενο είναι να συσπειρωθούμε όσοι νοιώθουμε υπεύθυνοι δημότες και άνθρωποι. Γιατί όπως θα ‘λεγε και η Κατερίνα Γώγου: «…Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος / θα την αλλάξουμε τη ζωή (την κατάσταση εν προκειμένω ) / …παρόλα αυτά Μαρία».
Να βυθιστούμε με ευχαρίστηση μέσα στο «Εμείς» της αντίστασης στη ντροπή, την ερήμωση, την εγκατάλειψη, την παρακμή, παρά τις συνθήκες ζόφου.
Δεν μπορεί να παραμένουν στο ναδίρ οι δείκτες των προσδοκιών μας για το παρόν και το μέλλον σ’ αυτή την πόλη, σ’ αυτόν τον δήμο.
Δεν βγάζει σε κάτι καλό η περιχαράκωση στα του οίκου μας και η «αδιαφορία» για αυτά που κατά κύριο λόγο μας αφορούν.
Δε νοείται ένα Μεσολόγγι αφοπλισμένο, ναρκωμένο και ανίκανο να αντισταθεί. Αρκετά με τον φόβο και την ακινητοποίηση, είναι μακρύ το διάστημα της απάθειας και παράλυσης.
Κάτι σοβαρό γεννιέται στη μεσολογγίτική κοινωνία.
Πρώτο και κύριο προαπαιτούμενο σε κάθε περίπτωση, πάνω απ’ όλα, ο σεβασμός απ΄ όλους, σε όλα τα επίπεδα, με όλους τους τρόπους και τις μορφές, με λόγια και πρωτίστως με έργα, του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου. Χωρίς αυτό, παραφράζοντας τον Σεγκελά και με μια δόση υπερβολής, το «Χρυσογελέικο», η «Διέξοδος», το Αρχαιολογικό Μουσείο, η Χορωδία του Δήμου, ο «Διονύσιος Σολωμός» και τόσα άλλα ωραία που συμβαίνουν πραγματικά εδώ θα μοιάζουν σαν να «παίζουμε πιάνο σε ένα μπορδέλο».