Του Βασίλη Μπρούμα
Μεγάλη Εβδομάδα και το Μεσολόγγι, για μια ακόμη φορά, ανεβαίνει το Γολγοθά του μέχρι τη σταύρωση, επειδή έτσι το θέλουν οι «άπιστοι» και οι διάφοροι γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές.
Είδαμε το απεχθές, αποκρουστικό πρόσωπο της κυβέρνησης και κατά τις Εορτές Εξόδου: απαξιωτικό, ψυχρό, αναίσθητο, ανέπαφο, αδιάφορο, διεκπεραιωτικό. Μια κυβέρνηση χοντρόπετσης ανηθικότητας και βαρβαρότητας. Μα, καλά, το Μεσολόγγι, βρε αθεόφοβοι; Αυτή την αιματοβαμμένη Πόλη, πανεθνικό και διεθνικό μνημείο αυτοθυσίας και αξιοπρέπειας, κιβωτό ιστορικής μνήμης, θησαυροφυλάκιο ιερών εθνικών και παγκόσμιων παρακαταθηκών; Σας αρέσει τώρα αυτό που είδατε κι ακούσατε, και δεν έχετε δει τίποτα ακόμη. Θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες.
Δεν είναι μόνο η βαθιά περιφρόνηση στο αίσθημα του Μεσολογγίου και στην ιστορία του, η υποτίμηση της αξίας του, δείχνοντας πως άλλα είναι τα δικά τους μέτρα και σταθμά, πέραν αυτών που συμβολίζει και αντιπροσωπεύει η Ιερή Πόλη. Με την άθλια και εγκληματική πολιτική τους απέναντί της προκαλούν ανείπωτη καταστροφή, αδιανόητη προσβολή κι αυτό το έγκλημα δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες. Το αποτρόπαιο γεγονός της απόπειρας υφαρπαγής του Πρωτοδικείου δεν θα μπορέσει να συγκαλυφθεί, το αποτύπωμα που θα αφήσει θα είναι ανεξίτηλο. Είναι φανερό πως κι αυτό το έγκλημα οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος, αλλά αυτό το λάθος ήταν και είναι η συγκεκριμένη κυβέρνηση και η πολιτική της.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι ξένοι με ό,τι εκπροσωπεί το Μεσολόγγι –ήθος, αλληλεγγύη, συμπάθεια, αξιοπρέπεια, τιμή, καθήκον, σεβασμό. Δεν έχουν ανθρωπιά, δεν έχουν αισθήματα. Όλοι αυτοί έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον διάολο συν τους Κασσελάκηδες, Ανδρουλάκηδες και όλους τους λοιπούς …άκηδες. Απύθμενη η υποκρισία, συστηματική η διγλωσσία όλων τους.
Έχουμε να κάνουμε με ευρύτερη σήψη του πολιτικού συστήματος. Όντως κάτι πολύ σάπιο επικρατεί στο κυβερνητικό «βασίλειο» αλλά και στα άλλα. Επί χρόνια το Μεσολόγγι παραμένει υποτελές πολιτικά σ’ αυτό το σύστημα και δεχόταν και δέχεται σχεδόν αδιαμαρτύρητα τη μια καρπαζιά μετά την άλλη. Στον βωμό του εξισορροπισμού δεν αναδείκνυε επαρκώς και δεν προστάτευε αποτελεσματικά τα ανταγωνιστικά του πλεονεκτήματα και τα δικαιώματά του.
Το Μεσολόγγι, όμως, δεν πρόκειται να απαρνηθεί μπροστά στους βάρβαρους την τεράστια κληρονομιά των ιδεών, των αξιών και των ιδανικών του, τα δικαιώματά του και τα συμφέροντά του. Οι Μεσολογγίτες δεν πρόκειται να συμβιβαστούν ούτε με αυτή ούτε με καμία άλλη βαρβαρότητα και να εθιστούν, να την κάνουν κανονικότητα. Η τελευταία ύβρις η απόπειρα υφαρπαγής του Πρωτοδικείου Μεσολογγίου. Ώρα μηδέν για το Μεσολόγγι. Και δεν πρόκειται για την κακιά την ώρα. Πρόκειται για την κακιά μητριά και την κακιά τη χώρα, έτσι όπως την έχουν καταντήσει.
Διατείνονται, ως απόπειρα ξεπλύματος της δικής τους εγκληματικής ενοχής, ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει τον κύριο λόγο … το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Μα, σε ποια ανεξάρτητη και υπερήφανη χώρα κανονίζουν τις εσωτερικές της υποθέσεις ξένοι; Κι όταν μάλιστα πρόκειται για την Ιερή της Πόλη! Το ζήτημα πια δεν αφορά μόνο την ποιότητα της ελληνικής δημοκρατίας, αφορά την ίδια ψυχή του ελληνικού έθνους, το παρόν και το μέλλον του Μεσολογγίου, της Ελλάδας και των παιδιών τους. Λαοί που ξεχνούν το παρελθόν τους, που δεν σέβονται την ιστορία τους δεν έχουν μέλλον.
Τόση κοροϊδία, τόση ξετσιπωσιά δεν αξίζουν στο Μεσολόγγι. Μιλούν οι φορείς, μιλάει ο δήμαρχος, διεκδικεί και απαιτεί ο λαός, εξηγούν οι ειδήμονες, ωστόσο η κυβέρνηση όλους τους …έχει συνδεδεμένους με Κάιρο! Άθλιες κυβερνητικές ενέργειες, κυνισμός, αναλγησία, αναίδεια, αυταρχισμός, αυθαιρεσία, έπαρση κ.λπ. Πρέπει τώρα στο Μεσολόγγι να καταλάβει η κυβέρνηση πως δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται τα πάντα. Δεν είναι όλα μπίζνες και συμφέροντα, η ατζέντα που η ίδια υπηρετεί. Αυτό έκανε, αυτό κάνει. Να την υποχρεώσουμε να δει το Μεσολόγγι αλλιώς, όπως πρέπει, σωστά. Το Μεσολόγγι που λες δεν είναι μόνο πληγή, θυσία και αίμα. Το Μεσολόγγι, αυτός ο ιστορικός, πανέμορφος και κατ’ εξακολούθηση βάναυσα κακοποιημένος τόπος, είναι που μας κάνει υπερήφανους. Δεν αρκείται όμως στην υπερηφάνειά του και τη μοναδικότητά του, στο αφελές εγώ του. Είναι φορέας του ονείρου που δεν θα μείνει όνειρο, θα γίνει πραγματικότητα.
Το βροντερό μήνυμα κόλαφος του δημάρχου από τον Κήπο των Ηρώων θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια νέα περίοδο δράσης που αντικαθιστά τα δάκρυα. Έδειξε, ενδεχομένως, πως καρπαζιές προς …δεδομένους τέλος! Το Μεσολόγγι προσβλέπει τώρα στη νίκη ενός αναπάντεχου κοινωνικού ρεύματος που δεν έχει παραιτηθεί από καμιά ελπίδα. «Η ανοχή και η απάθεια είναι οι τελευταίες αρετές μιας κοινωνίας που πεθαίνει», είπε ο Αριστοτέλης. Τέλος! «Να ζει το Μεσολόγγι». Αθάνατο! Κι ας αντιπαραβάλλουν την «αθανασία της δικής τους παλιανθρωπιάς» (Μπρεχτ).
Η τοπική μας κοινωνία ασφυκτιά και αναζητά ένα σύμβολο αντίστασης κι αισιοδοξίας, δύναμης και έμπνευσης. Ο αγώνας του Μεσολογγίου όσο περνάει ο καιρός γίνεται υπόθεση δικαίωσης όχι μονάχα των Εξοδιτών που θυσιάστηκαν, αλλά και των παιδιών που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών και κάθε παιδιού που νιώθει ότι η ζωή του θυσιάζεται και εκτροχιάζεται από τις πολιτικές που ακολουθεί η χώρα.
«Σπύρο, όρμα τους!». «Καμιά ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη».
«Ερχόμαστε από τον ορίζοντα. Όσο εσείς πιο ρηχά θα μας σέρνετε / Τόσο εμείς πιο βαθιά θα αρμενίζουμε» (Παύλος Παυλίδης).
«Όταν όλα διακυβεύονται όλα είναι δυνατά» (Ν.Κάζινς).