Στη μικροσκοπική πόλη με τους παγετώνες και τις χαμηλές θερμοκρασίες, όπου υπάρχουν περισσότερες πολικές αρκούδες απ’ ό,τι άνθρωποι, εφαρμόζονται ορισμένοι αλλόκοτοι νόμοι.
Μπορείτε να κυκλοφορήσετε ελεύθερα εκεί, χωρίς βίζα – αλλά, αν το κάνετε, θα πρέπει να μείνετε μακριά από γάτες, να έχετε όπλο και να αποφύγετε να γεννήσετε ή να πεθάνετε.
«Ποιο είναι αυτό το μέρος;» πιθανόν να αναρωτιέστε. Πρόκειται για το Longyearbyen, τη παγωμένη πόλη στο νησί Švalbard, όπου ζουν πολικές αρκούδες, τάρανδοι, καριμπού και πουλιά. Σύμφωνα με μια από τις κάτοικους της πόλης, τη Cecilia Blomdahl, η άγρια φύση είναι «τόσο εντυπωσιακά όμορφη που είναι επίσης τρομακτική».
Και συμπλήρωσε: «Αλλά δεν είναι μόνο η φύση που κάνει αυτό το μέρος απίθανο, είναι και οι άνθρωποι». Δεδομένου ότι ουσιαστικά κανείς δεν γεννιέται εδώ στο Švalbard, αυτο σημαίνει ότι όλοι όσοι ζουν εδώ έχουν επιλέξει να το κάνουν.
«Αυτό σημαίνει ότι έχετε ένα τόπο που βρίθει από ανθρώπους με παρόμοιες ιδέες και πάθος για τον τόπο που ζουν».
Kαι αν κάποιος πεθάνει ξαφνικά;
Οι κάτοικοι του νησιού έχουν θεσπίσει ορισμένους ενδιαφέροντες νόμους για την προστασία της άγριας ζωής τους – η οποία περιλαμβάνει μια ποικιλία πουλιών, από φρατερκούλα μέχρι αρκτικά γλαρόνια – και τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Οι γάτες έχουν απαγορευτεί από τη δεκαετία του 1990, όταν οι νορβηγικές αρχές θεώρησαν ότι τα αιλουροειδή είναι υπερβολικά ευαίσθητα στη λύσσα και στις μολύνσεις από κεστώδη. Θεωρήθηκε ότι αποτελούσαν πολύ μεγάλο κίνδυνο για τους ανθρώπους.
Και σε μια άλλη προσπάθεια προστασίας του ανθρώπινου πληθυσμού, απαγορεύεται ο θάνατος και η ταφή.
Οι ασθενείς σε τελικό στάδιο φεύγουν αεροπορικώς από το νησί για να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους αλλού, αφού ανακαλύφθηκε ότι τα θύματα που θάφτηκαν κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας γρίπης του 1918 δεν είχαν ακόμη αποσυντεθεί.
Πιστεύεται ότι η διαρκής παγωνιά στην οποία θάφτηκαν τα θύματα περιέχει ακόμη ζωντανά στελέχη της γρίπης. Η κυβέρνηση της Νορβηγίας κατέστησε παράνομο να πεθάνει και να ταφεί κανείς εντός των ορίων της πόλης το 1950 και το νεκροταφείο του νησιού σταμάτησε να δέχεται νέες σορούς.
Όποιος πεθαίνει ξαφνικά, απομακρύνεται γρήγορα για να ταφεί.
«Απαγορεύονται τα πυροβόλα όπλα»
Ένας άλλος νόμος ορίζει ότι οι κάτοικοι του νησιού πρέπει να φέρουν πάντα όπλο. Η νομοθεσία θεσπίστηκε για να διασφαλιστεί ότι όποιος ταξιδεύει εκτός των κύριων οικισμών θα μπορεί να προστατευτεί από πιθανές επιθέσεις πολικών αρκούδων.
Υπάρχουν περίπου 3.000 πολικές αρκούδες στο νησί, σε σύγκριση με έναν πενιχρό ανθρώπινο πληθυσμό 2.500 ατόμων – αν και έχουν σημειωθεί μόλις πέντε επιθέσεις πολικών αρκούδων σε ανθρώπους τις τελευταίες δεκαετίες -.
Απαγορεύεται η χρήση όπλου εντός των οικισμών, ενώ σε πολλούς δημόσιους χώρους του νησιού υπάρχουν ευδιάκριτες πινακίδες που αναγράφουν: «Απαγορεύονται τα πυροβόλα όπλα».
«Η ζωή στο Švalbard δεν είναι η πιο εύκολη υπόθεση, αλλά είναι πολύ ευχάριστη»
Στις 9 Φεβρουαρίου, η νορβηγική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα αυστηροποιήσει τους ήδη περιοριστικούς κανονισμούς της στο νησί.
Ο Υπουργός Κλίματος και Περιβάλλοντος, Andreas Bjelland Eriksen, δήλωσε: «Τώρα αυστηροποιούμε τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς στο Svalbard για να ενισχύσουμε την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας».
Οι νέοι νόμοι απαγορεύουν τη χρήση μη επανδρωμένων drones και των snowmobiles στον θαλάσσιο πάγο και ορίζουν ότι η κυκλοφορία θαλάσσιων οχημάτων πρέπει να μένει τουλάχιστον 150 μέτρα μακριά από τους θαλάσσιους ίππους.
Περίπου το 60% του νησιού καλύπτεται από παγετώνες και οι επισκέπτες της περιοχής έχουν προειδοποιηθεί να μην σπάνε τον πάγο.
Ένας άλλος κάτοικος της περιοχής, ο Blomdahl, δήλωσε: «Η ζωή στο Švalbard δεν είναι η πιο εύκολη υπόθεση, αλλά είναι πολύ ευχάριστη».
Το Longyearbyern κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 1906 και είναι ένα από τα λίγα μέρη που έχουν απομείνει στον κόσμο στα οποία μπορείτε να μετακομίσετε χωρίς βίζα.
Το Svalbard ανήκει στη Νορβηγία από το 1920, αλλά οι κάτοικοι της ΕΕ δεν χρειάζονται βίζα – κάτι που αποτελεί σπουδαίο νέο για τους Βρετανούς.
