Βρισκόμαστε μπροστά σε μια θλιβερή κατάσταση. Είναι λυπηρό το φαινόμενο σε έναν Δήμο σαράντα χιλιάδων κατοίκων να είναι οκτώ υποψήφιοι συνδυασμοί για τη δημαρχία. Το μη χειρότερα, το πρωτάκουστο, να είναι δύο αδέλφια υποψήφιοι δήμαρχοι. Να μην έχει κατορθωθεί καμιά συνεργασία ώστε οι συνδυασμοί να ήταν πέντε το πολύ. Η έπαρση είναι πάρα πολύ μεγάλη, μεγαλύτερη της σημαίας, η αλαζονεία, ο εγωισμός, η φαιδρή αμετροέπεια, το υπερφίαλο, το αναιδές και, φυσικά, πολλά τα λεφτά. Ποιος λοιπόν θέλει το καλό του Δήμου, ενός δήμου που βουλιάζει συνεχώς στη λάσπη και στον βούρκο του; Ζητάνε πάλι την ψήφο των κατοίκων με εξαγορά, ρουσφέτια, υποσχέσεις και εκβιασμούς.
Υποτίθεται πως φθάνοντας σε λίγες μέρες στο τέλος μιας μακράς προεκλογικής περιόδου, έχει γίνει συζήτηση για τα δημοτικά πράγματα, αντηλλάγησαν απόψεις, φωτίστηκαν ζητήματα, προέκυψαν έστω ουσιαστικές αντιπαραθέσεις ή/και συγκρούσεις που βοήθησαν τους κατοίκους να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει, ποια είναι η πραγματική κατάσταση στον Δήμο, κι επίσης ότι προήχθη ο πολιτικός πολιτισμός. Πού πουθενά τέτοια πράγματα.
Ας μη γελιόμαστε. Η επιχείρηση σχετικής αποσιώπησης και συσκότισης βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, μπροστά στα μάτια μας. Όσοι ζουν στον Δήμο Μεσολογγίου ξέρουν ότι το έργο του Κώστα Λύρου είναι ανύπαρκτο. Δεν είδαν , τέσσερα χρόνια, μια πλατεία της προκοπής, ένα δρόμο, ένα πεζοδρόμιο, που είναι κι αυτά, μαζί με άλλα, ουσία για τη ζωή των κατοίκων. Οι προσδοκίες μας βρίσκουν ως ανάχωμα μπροστά τους την πιο αποκαρδιωτική, την πιο πεζή, εδώ και χρόνια πραγματικότητα. Ένας Δήμος παραδομένος σε μια κάκιστη διοίκηση, που ως συνήθως απαντά στις ελλείψεις και τις παθογένειες δημιουργώντας ένα δίκτυο χειραγωγημένων ευγνωμονούντων από χάρες προσωπικές, με το αζημίωτο, ένας Δήμος που αγνόησε τις δυνατότητες και την ομορφιά, πιο βρόμικος από ποτέ πίσω από τη βιτρίνα. Με διοικητικές πρακτικές και ήθη που έκαναν το Μεσολόγγι να βυθιστεί ακόμη πιο πολύ στο βούρκο και τη λάσπη. Η Ιδεολογία του εκατομμυριούχου συνιστά απειλή για τη δημοκρατία.
«Μια αγοραπωλησία κατάντησαν όλα. Πόσα για μια ώρα, πόσα για μια νύχτα, πόσα για μια ζωή» (Διδώ Σωτηρίου). Και ψάχνουμε εμείς τώρα να βρούμε την αγορά του Δήμου. Στην καινούργια αυτή κατάσταση, η αγορά μπορεί να θέλει να εντάξει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα κατευθείαν στους κόλπους της. Ώστε αυτό να γίνει, δηλαδή, τμήμα της αγοράς. Σε αυτό το πλαίσιο η αγορά ενός Δήμου γίνεται πια παρελθόν, ενώ η (εξ)αγορά ενός Δήμου πολύ πιο σοβαρή πιθανότητα. Τυχόν αθωότητα δεν αποτελεί δικαιολογία, απλώς μειώνει το χρηματικό αντίτιμο της απορρόφησης.
Έχουμε να κάνουμε ταυτόχρονα με το χρήμα και την εικόνα. Μπορεί και με μόνο όπλο την τρομακτική δύναμη της εικόνας. Δεν έχουμε τίποτα κατά της εικόνας. Δεν είμαστε εικονομάχοι. Το θέμα πάντα είναι τι αναδεικνύει αυτή η εικόνα, πού εστιάζει, τι προβάλλει και, πάνω απ’ όλα, πώς το μεθοδεύει και το πραγματοποιεί. Και βέβαια, και ποιοι πλαισιώνουν και υποστηρίζουν την εικόνα που κοινοποιεί ο καθένας μας. Ενίοτε η φάρσα ξεκαθαρίζει το τοπίο. Εκεί δηλαδή που δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων το μέτρο και η σύνεση.
Εμείς επιμένουμε και θα επιμείνουμε στον διάλογο. Γιατί η συνομιλία, πάνω απ’ όλα, είναι ψυχικό δούναι και λαβείν. Ημιτόνια που χάνονται σε φανατισμένους καιρούς. Ειδικά σε εποχές που ο διάλογος, δημόσιος ή ιδιωτικός, θυμίζει ρημαγμένη χώρα.
Υπάρχουν εκείνα που αποδεικνύονται και εκείνα που φαντάζεσαι. Ή που σε βάζουν κάποιοι άλλοι να πιστέψεις. Και να διασπείρεις. Γιατί κάποιοι σε έπεισαν πως εκεί είναι ο εχθρός. Έγιναν τα απαραίτητα τεστ. Καθένας καταλαβαίνει μέχρι εκεί που μπορεί. Και το σίγουρο είναι πως δεν μπορούν όλοι. Ψάξαμε για το αν υπάρχει στοιχειώδης αίσθηση σοβαρότητας και υπευθυνότητας σε ορισμένα πρόσωπα που θέλουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Φαίνεται πως έχουν απωλέσει ό,τι έρμα είχαν, αν είχαν. Έτσι τίθεται από εμάς το ζήτημα της βαρύτητας, του έρματος, έναντι της ελαφρότητας και ουδέν άλλο πέραν αυτού. Κάποιοι αυτοξεσκίζουν τη δημόσια εικόνα τους, την κουρελιάζουν και μετά φταίνε οι άλλοι.
Με τούτα και με κείνα το Μεσολόγγι έδειξε για μια φορά ακόμη να μοιάζει με αυτοκίνητο που μαρσάρει, συνεχώς ακινητοποιημένο μέσα στη λάσπη, μέσα στο βούρκο και να χώνεται όλο και πιο βαθιά. Ένας μόνιμος εφιάλτης που όχι μόνο δεν λέει να φύγει αλλά και απειλεί να επιστρέψει χειρότερα.
Οι εκλογές έρχονται και φεύγουν, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο μένει. Ορισμένοι όμως, ως άτομα και ως παρατάξεις στο σύνολό τους, οφείλουν να αποδείξουν την ενηλικίωσή τους που είναι καθοριστική και για την ποιότητα και το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης που θα συνεχιστεί φυσικά και μετά τις εκλογές.
Μπροστά στα όσα αρνητικά προδιαγράφονται, εμείς ως νέα Δημοτική Αρχή πρέπει να καταστούμε και πάλι το αποκούμπι του λαού και οργανωτής των κοινωνικών αντιστάσεων. Πρέπει να δώσουμε νόημα, προοπτική και αισιοδοξία. Να κρατήσουμε ανορθωμένο το σημερινό αίσθημα ανάτασης που επικρατεί. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε πλέον μια διοίκηση μαριονέτα, ούτε «να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς», αλλά το ζητούμενο της κάλπης είναι τα εχέγγυα ανεξαρτησίας, αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας που η παράταξή μας διαθέτει.
Δεν θα αφήσουμε την ελπίδα να γίνει αγωνία. Μπορούμε να κάνουμε τον Δήμο καλύτερο, όχι απλώς να τον ονειρευτούμε. Πηγή υπερηφάνειας για όλους τους Έλληνες. Με μια Δημοτική Αρχή που να διαθέτει κύρος. Έναν Δήμο για όλες και όλους: Με ανάπτυξη υποδομών για την προσβασιμότητα της πόλης. Με γνώμονα όχι μόνο μια κοινωνία συμπερίληψης όλων των ανθρώπων και πλασμάτων, αλλά το όλο και πιο επείγον διακύβευμα της κλιματικής κρίσης.
Ένας μη πράσινος Δήμος δεν μπορεί να είναι ούτε ελκυστικός ούτε ουσιαστικά βιώσιμος, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά, μεσο- και μακρο-πρόθεσμα. Η οικολογική διάσταση και πράξη στη διοίκηση ενός ιδιαίτερα ταλαιπωρημένου Δήμου είναι σημαντική προτεραιότητα για μας. Με ενθάρρυνση και υποστήριξη της ενσωμάτωσης έξυπνων τεχνολογικών λύσεων στον αγροδιατροφικό τομέα που μπορεί να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή. Καθώς είναι μονόδρομος η ευφυής και ψηφιακή Γεωργία. Και ακόμη κάτι εξίσου σημαντικό. Απέναντι σε ένα σύστημα που αρρωσταίνει, που προκαλεί παράνοια και τερατογενέσεις, θα προτάξουμε μια κοινωνία που φροντίζει. Με «Αιδώ» και «Δίκη». Με αμεσότητα και ευθύτητα. Με άμεσα αντανακλαστικά καταδίκης οτιδήποτε κατάπτυστου. Πολιτική απαξία και κοινωνική ασφυξία στον φασισμό, σε όλες τις εκδοχές του, και στον χαφιεδισμό. Δεν θα έχει θέση στον δημόσιο βίο η αναίδεια και το αναίσχυντο, το άδικο και το ιταμό. Οι αρουραίοι δεν θα χορεύουν στο διαδίκτυο.
Επειδή δεν έχουμε σχέση με συμφέροντα και δεν εξαρτιόμαστε οικονομικά από κανέναν, επειδή έχουμε αποδεδειγμένη αξιοσύνη και αποτελεσματικότητα, ήθος, ευγένεια, καλοσύνη, θα φροντίσουμε εμείς για όλα τα προηγούμενα. Θα παλέψουμε όλοι μαζί, ΑΝΤΑΜΑ, γιατί η δυνατότητα ο Δήμος να αλλάξει χέρια και πολιτική βρίσκεται εδώ. Έτσι πρέπει να γίνει, έτσι θα γίνει.
[Εις μνήμη ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑΣ ΑΝΝΑΣ ΜΠΑΤΣΕΒΑΝΙ]
Βασίλης Μπρούμας
Υποψήφιος ΑΝ.ΤΑ.ΜΑ.
Με τον συνδυασμό τού
Πάνου Κατσούλη
