9 στα 10 παιδιά ηλικίας 5-12 ετών επισκέπτονται το διαδίκτυο, σχεδόν όλα τα παιδιά ηλικίας 10+ είναι fan του internet και ο μέσος χρόνος που αφιερώνουν είναι 80 λεπτά την ημέρα.
Η έρευνα της FocusBari που διενεργείται το πρώτο εξάμηνο κάθε έτους σχετικά με τη σχέση των Ελλήνων με το internet περιλαμβάνει κάποια εντυπωσιακά στοιχεία. Όλοι οι Έλληνες είναι χρήστες του internet, ποσοστό 97%, με την αύξηση των χρηστών, που φέρνει την καθολικότητα να γίνεται στις μεγαλύτερες ηλικίες, με την ηλικία 65-74 να παρουσιάζει αύξηση 28%!
9 στα 10 παιδιά ηλικίας 5-12 ετών επισκέπτονται το διαδίκτυο, σχεδόν όλα τα παιδιά ηλικίας 10+ είναι fan του internet και ο μέσος χρόνος που αφιερώνουν είναι 80 λεπτά την ημέρα.
Ο μέσος χρόνος σύνδεσης στο internet από το κινητό για τις ηλικίες 16-24 είναι 185 λεπτά την ημέρα. Για το σύνολο του πληθυσμού ο μέσος ημερήσιος χρόνος σύνδεσης από το κινητό είναι 129 λεπτά. Το 88% των χρηστών όλων των ηλικιών ασχολούνται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε καθημερινή βάση και αφιερώνουν κατά μέσο όρο 91 λεπτά την ημέρα.
Τα στοιχεία της έρευνας είναι σοκαριστικά, ως προς τον τρόπο ζωής όλων μας, που άλλαξε και αλλάζει ριζικά τα τελευταία χρόνια. Δύο ώρες την ημέρα αφιερώνουν οι Έλληνες στο internet μέσω του κινητού τους, εκ των οποίων τη μιάμιση στα σόσιαλ. Η πληροφόρηση, η σκέψη και οι αντιδράσεις στα γεγονότα διαμορφώνονται εκεί. Ίσως έτσι εξηγούνται διάφορα γεγονότα, που εκ πρώτης όψης φαίνονται περίεργα.
Αυτό, όμως, που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι η συμπεριφορά των παιδιών και των εφήβων και πόσο το internet επηρεάζει την εκπαίδευσή τους, δηλαδή το μέλλον της χώρας μας. Όταν το 90% των παιδιών 5-12, προσχολικής ηλικίας και μαθητών δημοτικού δηλαδή, επισκέπτονται το διαδίκτυο και αφιερώνουν 80 λεπτά κατά μέσο όρο, δηλαδή μιάμιση ώρα την ημέρα, το πράγμα είναι σοβαρό. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας δηλώνουν ότι βλέπουν video και ακούν μουσική. Περιέργως στην έρευνα δεν γίνεται αναφορά στα video games, που αποτελούν μάστιγα από πολύ μικρή ηλικία, μέχρι τις μεγαλύτερες.
Έχουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας που είναι εξαιρετικά φορτωμένα από υπερβολικές δραστηριότητες, άλλες δικαιολογημένες και άλλες όχι. Ένα παιδί του Δημοτικού θα ξεκινήσει, μετά το σχολείο, ξένες γλώσσες, κάποιο άθλημα, πιθανόν χορό ή μουσική ή ζωγραφική και πρέπει να μελετήσει για την επόμενη μέρα στο σχολείο. Βλέπετε οι γονείς γνωρίζουν ότι αν αρκεστούν στο σχολείο τα παιδιά τους δεν θα μάθουν ξένες γλώσσες, δεν θα δοκιμάσουν τίποτα καλλιτεχνικό για να δουν αν τους αρέσει και θα χρειαστεί να γυμναστούν εκτός σχολείου, αν θέλουν να έχουν λίγη κίνηση, διότι είναι εγκλωβισμένα στο διαμέρισμα.
Οι γονείς δεν έχουν πια χρόνο ούτε διάθεση να ασχοληθούν με την εκπαίδευση των παιδιών τους και το αναθέτουν στα κέντρα μελέτης. Βλέπετε οι ώρες εργασίας είναι μόνο τυπικά οκτώ. Ακούω πολλές φορές ότι τα παιδιά δεν γνωρίζουν ούτε την προπαίδεια. Ας θυμηθούμε τις εποχές που ήμασταν μαθητές. Οι γονείς μας μας βοηθούσαν να μάθουμε την προπαίδεια και όχι μόνο. Βοηθούσαν συνολικά να τα βγάλουμε πέρα στο σχολείο. Τώρα όχι μόνο δεν προλαβαίνουν οι γονείς, αλλά πολλές φορές δεν μπορούν διότι έχουν αλλάξει τα πράγματα στο σχολείο.
Στο Γυμνάσιο οι υποχρεώσεις των μαθητών μεγαλώνουν, για να ακολουθήσουν ακόμα περισσότερες υποχρεώσεις στο Λύκειο και τις Πανελλαδικές.
Αν από το τόσο φορτωμένο πρόγραμμα ενός εφήβου αφαιρέσουμε τρεις ώρες την ημέρα που καταναλώνουν στο internet, αντιλαμβανόμαστε ότι ο χρόνος που μένει δεν φτάνει με τίποτα για όλα όσα πρέπει να κάνει. Αναγκαστικά τα παιδιά οδηγούνται στο πασάλειμμα: όλα από λίγο και όλα μισά. Αυτό το πασάλειμμα νομίζουν ότι είναι το διάβασμα. Η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα πάντα στο internet νομίζουν ότι ισχύει και στο διάβασμα. Έτσι το εκπαιδευτικό επίπεδο πέφτει συνεχώς, όπως διαπιστώνουν όλοι οι εκπαιδευτικοί, λέγοντας κάθε πέρυσι και καλύτερα. Λογικό και αναμενόμενο είναι, χωρίς να σημαίνει ότι είναι αποδεκτό. Καλό είναι, λοιπόν, να γνωρίζουμε γιατί τα παιδιά μας δεν μπορούν να συγκεντρωθούν και να μάθουν. Οι μαθησιακές δυσκολίες αυξάνονται ταχύτατα· όλο και περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται να μάθουν και ο αριθμός τους θα αυξάνεται συνεχώς. Η διάσπαση προσοχής αυξάνεται ραγδαία. Όσο σκέφτομαι ότι το μέλλον τους καθορίζεται από τύπους που θα λύσουν τις διαφορές τους παίζοντας… ξύλο, μου φαίνεται απίστευτο. Ναι για τον Μασκ και τον Ζάκεμπερκ μιλάω, που προκαλούν ο ένας τον άλλο για να δείξουν ποιος είναι πιο δυνατός. Πόσο γελοίο είναι.
Από την άλλη στην Κίνα, με την έλλειψη ελευθερίας που υπάρχει, μπήκαν χρονικοί περιορισμοί στα videogames από τα παιδιά, σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν τα παιδιά που είναι το μέλλον της χώρας τους. Εμείς, ο δυτικός κόσμος δηλαδή, δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, στα πλαίσια της ατομικής ελευθερίας, που είναι θεμελιώδης έννοια στο δυτικό κόσμο. Κι όμως κάτι πρέπει να γίνει. Θα μου πείτε οι γονείς να περιορίσουν τα παιδιά τους. Δεν μπορούν, όμως, να τα ελέγχουν συνεχώς και να μαλώνουν όλη μέρα μαζί τους γι’ αυτό το θέμα. Θα μπορούσε να υπάρχει περιορισμός σύνδεσης στο internet στα κινητά ανηλίκων. Θα έπαιρναν, βέβαια, φωτιά τα pc και τα τάμπλετ των μεγαλύτερων. Κάτι πρέπει να γίνει για να προστατεύσουμε τη νέα γενιά από την κατάχρηση του internet και τη βία που αυξάνει συνεχώς. Μόλις ξεκίνησαν τα σχολεία και τα κρούσματα βίας μέσα στα σχολεία άρχισαν με το καλημέρα. Κανείς, όμως, δεν κάνει κάτι, κανένα δεν φαίνεται να απασχολούν αυτά τα ζητήματα, που είναι κρίσιμα κατά τη γνώμη μου.
