Η πρώτη δεκαετία της αυτοκινητοβιομηχανίας της Αμερικής έχει μια συναρπαστική και περίπλοκη ιστορία. Στην αρχή εκατοντάδες παίκτες διαγκωνίζονταν για το ποιος θα πούλαγε ταχύτητα στο αμερικανικό κοινό που ήθελε να αντικαταστήσει τα άλογα.
Μέχρι την δεκαετία του 1910, το αυτοκίνητο είχε προχωρήσει και το 1912, ο Πουίλιαμ Σνάιντερ ο νεότερος, από το Sewickley της Πενσυλβάνια, απέκτησε ένα ολοκαίνουργιο Simplex Toy-Tonneau 50 HP. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η οικογένειά του το κατέχει ακόμα και σήμερα, 111 χρόνια μετά την αγορά του, και ότι πρόκειται πωληθεί στην δημοπρασία Pebble Beach της Gooding & Company, που θα πραγματοποιηθεί στις 18 και 19 Αυγούστου, μέρος του προγράμματος δημοπρασιών Monterey Car Week.
Η πιθανότητα απόκτησης ενός αυτοκινήτου 111 ετών που είχε μόνο έναν ιδιοκτήτη, ή απογόνους αυτού του ιδιοκτήτη, είναι αρκετά αξιοσημείωτη. Με μεγάλη βεβαιότητα, αυτό το Simplex είναι ένας εξαιρετικός θησαυρός και μόνο για αυτόν τον λόγο. Αλλά ανεξάρτητα από την προέλευση αυτού του αυτοκινήτου, το Simplex ήταν ένα πρωτοποριακό αυτοκίνητο της εποχής του.
Το 1907, ο πλούσιος εισαγωγέας κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων Χέρμαν Μπρέσελ ίδρυσε την Simplex Automobile Company όταν αγόρασε την S & M Simplex. Η εξαγορά περιελάμβανε το εργοστάσιο και τα περιουσιακά στοιχεία στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, μαζί με τα σχέδια του αρχιμηχανικού Έντουαρντ Φράνκουιστ του κινητήρα T-head 597 cc 50 ίππων. Το μοντέλο απέδωσε εντυπωσιακά από την αρχή, τερματίζοντας πρώτο στον 24ωρο αγώνα αντοχής του Μπράιτον Μπιτς και στον αγώνα του 1909 National Stock Chassis Race.
Σε μορφή αυτοκινήτου δρόμου, το Simplex 50 HP μπορούσε να ξεπεράσει τα 130 χ.α.ω και με τον συνδυασμό ταχύτητας, αξιοπιστίας και άνεσης, έγινε το αγαπημένο των πιο ελίτ αυτοκινητιστών της Αμερικής. Οι πελάτες παρήγγειλαν αμαξώματα από κατασκευαστές όπως οι Brewster, Quinby, Healey και Holbrook. Αλλά μέχρι το 1914, η εταιρεία πουλήθηκε σε έναν επενδυτικό όμιλο της Wall Street που περιλάμβανε τους κληρονόμους του B.F. Goodrich, και το εργοστάσιο Simplex μετακόμισε από το Μανχάταν στο New Brunswickτου Νιου Τζέρσεϋ.
Όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το εργοστάσιο άλλαξε ξανά χέρια για να επικεντρωθεί στους κινητήρες των αεροσκαφών και η Simplex έκλεισε μετά την κατασκευή συνολικά περίπου 1.460 αυτοκινήτων.
Αυτή η φωτογραφία του William P. Snyder III και της κυρίας Snyder, στο Simplex της οικογένειας, χρησιμοποιήθηκε σε μια διαφήμιση του 1953 για το Gulfpride H.D. λάδι μηχανής.
Ο διάσημος συλλέκτης αυτοκινήτων Χένρι Όστιν Κλαρκ. είχε πολλά αυτοκίνητα Simplex. Σύμφωνα με την περιγραφή της Gooding & Company, ο Κλαρ έκανε την ακόλουθη παρατήρηση με βάση την πρώτη του οδήγηση σε 50 HP: «Με ανοιχτό το κάλυμα, ο ήχος της εκκίνησης του κινητήρα ακούγεται σαν μια μικρή καταστροφή σε εργοστάσιο πυρομαχικών. Ο ήχος του κινητήρα στο ρελαντί είναι αρκετός για να τερματίσει κάθε συζήτηση για κάποια απόσταση. Η δράση του συμπλέκτη ήταν ομαλή αλλά βαριά και το σύστημα διεύθυνσης ανταποκρίθηκε μόνο σε ένα σταθερό τράβηγμα. Ο κινητήρας ήταν απόλυτα ικανός και είχε μια τεράστια αίσθηση ισχύος. Καθώς έφτασα στη δεύτερη ταχύτητα και επιτάχυνα, ολόκληρο το αυτοκίνητο τινάχτηκε σαν βρεγμένο σκυλί και απογειώθηκε στο δρόμο. Όταν φτάσαμε στην τέταρτη, είχαμε μεγάλη ταχύτητα και μόλις είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ γιατί οι άνθρωποι πλήρωναν πάνω από $5.000 για ένα από αυτά τα αυτοκίνητα το 1910».
Ο κινητήρας T-head 50 ίππων, 597 cc, επέτρεψε στο αυτοκίνητο να φτάσει σε τελική ταχύτητα 80 mph. Φωτογραφία Brian Henniker, ευγενική προσφορά της Gooding & Company.
Το 1911, ο Ουίλιαμ Σνάιντερ. παρήγγειλε τα αμάξι του από την J.M. Quinby & Co., την εταιρεία κατασκευής αμαξωμάτων με έδρα το Νιου Τζέρσεϊ για αυτοκίνητα Simplex. Απαντώντας στο ερώτημα του στις 26 Ιουνίου, ο κατασκευαστής αμαξωμάτων έγραψε: «Προτείνουμε να σας προσφέρουμε το τελευταίο μοντέλο μεταξόνιου 129 ιντσών, 50 H.P. με σασί Simplex, εξοπλισμένο με διπλό σύστημα Bosch και μπαταρία τεσσάρων volt, προβολείς Solar Eclipse, πλαϊνά και πίσω φώτα λαδιού, ρεζερβουάρ Presto Lite και εργασία πλαισίου, μείον τα πίσω φτερά για το ποσό των $4.960,00 και παράδοση σε τρεις εβδομάδες ή όσο το δυνατόν συντομότερα».
Ο Σνάιντερ ζήτησε προσδιόρισε ένα πιο κοντό σασί 124 ιντσών, 50 HP, αμάξωμα δύο θέσεων και οροφή από πτυσσόμενο καμβά, με αμάξωμα βαμμένο κόκκινο Πρόσθεσε επίσης το μονόγραμμά του στο αμαξοστάσιο. Λίγο μετά την παράδοση του σασί Νο. 799, συνετρίβη από τον νεαρό ιδιοκτήτη του και, με την επιμονή του πατέρα του, επέστρεψε στο Quinby για να του τοποθετηθεί πιο συντηρητικό αμάξωμα που θα μπορούσε να ενθαρρύνει πιο πειθαρχημένη οδήγηση.
Το αυτοκίνητο που προσφέρεται στη δημοπρασία εξακολουθεί να φορά αμάξωμα Νο. 3038, το αμάξωμα Toy-Tonneau που τοποθετήθηκε το 1912. Το Simplex πέρασε στον γιο του Σνάιντερ το 1940 και τελικά πέρασε στην τελευταία γενιά το 2011. Αργότερα κέρδισε τρόπαιο στην κατηγορία του στο Pebble Beach Concours d’Elegance 2013. Αυτό το κειμήλιο συνοδεύεται από ένα αρχείο πρωτότυπης τεκμηρίωσης, φωτογραφιών και αλληλογραφίας που χρονολογείται από το 1911, και φέρει μια ακριβή εκτίμηση 4 εκατομμυρίων δολαρίων.
