Για ακόμη μια χρονιά η ελληνική Εκπαιδευτική Κοινότητα ήρθε αντιμέτωπη με τον παραλογισμό της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) στα Ανώτατα Ιδρύματα.
Η ιδέα εισαγωγής αυτού του κόφτη ωρίμασε το καλοκαίρι του 2019 όταν για πρώτη φορά είχαμε εισακτέους σε «καλά» τμήματα με άθλιες βαθμολογίες. Κι όμως, όπως έγραφα τότε, το πρόβλημα δεν είχε προκύψει από τις κακές επιδόσεις των μαθητών αλλά από την μεγάλη αύξηση του αριθμού εισακτέων, την ίδρυση τμημάτων σε πολλές πόλεις με ίδιο αντικείμενο αλλά και τη μη συγχώνευση τμημάτων των πρώην ΤΕΙ με ομοειδή τμήματα ΑΕΙ στην ίδια πόλη.
Χωρίς να έχει γίνει ακόμη απόλυτα αντιληπτό, σιγά – σιγά ολισθαίνουμε στο να έχουμε ένα σύστημα που παράγει πολύ περισσότερους επιστήμονες συγκεκριμένων κατευθύνσεων από όσους χρειαζόμαστε, με μόνο αποτέλεσμα την αύξηση των …εξαγωγών τους κυρίως προς τις χώρες της ΕΕ. Την ίδια ώρα θα φτάσουμε να μην έχουμε επιστήμονες που έχει ανάγκη η ελληνική μηχανή. Θα γίνουμε δηλαδή μια χώρα που θα ετοιμάζει γιατρούς προς εξαγωγή και θα εισάγει ιχθυοκαλλιεργητές για να στελεχώσει τη βιομηχανία της.
Το πρόβλημα όμως έχει μια ακόμη παράμετρο που πρέπει να εξετάσουμε. Όταν σε όλα τα τμήματα εισάγονται πολύ περισσότεροι από όσους πρέπει, τότε σίγουρα θα συνεχιστεί το φαινόμενο να έχουμε και εισακτέους με πολύ χαμηλές βαθμολογίες. Στις φιλολογικές σχολές η βάση είναι εδώ και χρόνια …κάτω από τη βάση. Πρώην περιζήτητες και καλές σχολές, δηλώνονται από όσους μαθητές «περισσεύουν» από άλλες επιλογές με αποτέλεσμα να έχουμε και κενές θέσεις (λόγω ΕΒΕ), όπως συνέβη και φέτος στα τμήματα των Μαθηματικών Ιωαννίνων και Πατρών, αλλά και αλλού. Τμήματα σε πόλεις που παραδοσιακά έσφυζαν από φοιτητική ζωή αλλά και τμήματα που φτιάχτηκαν στη Θράκη και τα νησιά Αιγαίου για εθνικούς λόγους είναι έτοιμα να κλείσουν.
Όπως είναι απόλυτα κατανοητό πλέον, ακόμη κι αν δεχτούμε ως σωστό το στόχο να μην έχουμε εισαγωγή μαθητών με μικρές βαθμολογίες σε ανώτατα ιδρύματα (που κι εδώ σηκώνει πολύ κουβέντα), τα τρία χρόνια εφαρμογής της ΕΒΕ όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα αλλά δημιούργησαν ακόμη περισσότερους πονοκεφάλους.
Θα συνεχίσω να υποστηρίζω, όπως έκανα από το 2019 που είχε αρχίσει η συζήτηση, ότι μόνη λύση στο πρόβλημα είναι η κατάργηση της ΕΒΕ, ο δραστικός περιορισμός των εισακτέων στα τμήματα, η συγχώνευσή ομοειδών τμημάτων στην ίδια πόλη αλλά και η εισαγωγή σωστού επαγγελματικού προσανατολισμού με ταυτόχρονη μελέτη των μακροχρόνιων αναγκών της χώρας σε επιστημονικό δυναμικό. Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που θέλει η Κοινωνία αλλά σε βάθος χρόνου θα φανεί ως μονόδρομος που τελικά θα την ικανοποιήσει.
Το μπαλάκι για μια ακόμη φορά είναι στο Υπουργείο Παιδείας που πρέπει να διορθώσει άμεσα την κατάσταση. Ας ελπίσουμε ότι ο νυν Υπουργός θα τολμήσει…
Κατσαρός Κωνσταντίνος
Εκπαιδευτικός
