Του Βασίλη Μπρούμα-ψυχιάτρου
Δημοτική παράταξη ΑΝΤΑΜΑ
Επικεφαλής υποψήφιος Δήμαρχος Ι.Π.Μεσολογγίου
Παναγιώτης Κατσούλης
Και η διοίκηση του Κώστα Λύρου, δυστυχώς, πέραν των άλλων, δεν κοστίζει μόνο ακριβά στον Δήμο από κάθε άποψη. Είναι και το σύμβολο της παρακμής, όπως ακριβώς και η αμέσως προηγούμενη. Βιώνουμε και σήμερα ένα πισωγύρισμα που ελπίζουμε να είναι «προσωρινό» και αναστρέψιμο. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως καμιά κατάκτηση για τον Δήμο δεν είναι εξασφαλισμένη, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Λίγο να χαλαρώσουμε το σκοτάδι, κυριολεκτικό και μεταφορικό, επιστρέφει. Χρειάζεται καθημερινός αγώνας από όλους, προσωπικός και συλλογικός, ώστε να συνεχιστεί η αργή πορεία προς το φως. Γι΄ αυτό είμαστε εδώ.
Εφόσον οι δημότες μάς δώσουν την εντολή, να αναλάβουμε όλοι μαζί να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί στον Δήμο. Να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε τα βήματά μας με αλύγιστη αποφασιστικότητα και πλήρη συνείδηση της χρονικής συγκυρίας και των προβλημάτων. Να παρέμβουμε για να διορθώσουμε αδικίες, λάθη, ασχήμιες. Για μας η «εξουσία» είναι μόνο ένα προσωρινό αναγκαίο για το καλό του Δήμου βάρος, σε αντίθεση με αυτούς-ές που ονειρεύονται μόνο το πώς θα κολλήσουν επαγγελματικά, για καριέρα, ισοβίως.
Για κάποιους όλα είναι επικοινωνία και η επικοινωνία είναι το παν. Χωρίς να παραβλέπουμε καθόλου τη σημασία της, εμείς δεν θα συμβάλλουμε ώστε να κυριαρχήσει το θέαμα σε βάρος της ουσίας. Όχι από μας λόγια και εικόνες, όχι για το θεαθήναι. Λέμε όχι σε μια επικοινωνία που υπνωτίζει επιδέξια την κοινωνία στη λογική των ελάχιστων δυνατών προσδοκιών. Εργαζόμαστε συνειδητά, οργανωμένα και με ειλικρίνεια. Δημοτικός πολιτικός σχεδιασμός λέγεται με μια φράση αυτό. Ιδιαίτερα, με αφορμή τις καταστροφές της τρέχουσας περιόδου, εστιάζουμε σε αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα που τα θέτουμε σε προτεραιότητα ως αυριανή δημοτική Αρχή. Για να αποκτήσουμε Δήμο σοβαρό με υποδομές.
Έχουμε ανάγκη από ειλικρίνεια, αμεσότητα και γνήσια αυτοκριτική και όχι πασαρέλες υποψηφίων δημάρχων και ανούσιο τεχνοκρατικό λόγο. Έχουμε ήδη πετύχει κάτι σημαντικό: να ξαναδώσουμε όραμα και ορμή σε μια ετοιμοθάνατη δημοτική πολιτική. Δεν είμαστε ασπόνδυλος πολυσυλλεκτισμός. Είμαστε «πολύχρωμοι» άνθρωποι με αξίες και κοινό όραμα για τον Δήμο. Θέτουμε ψηλά τον πήχη της ανθρώπινης ποιότητας. Ο Παναγιώτης Κατσούλης συνιστά αντικειμενικά ένα μέτρο σύγκρισης για τα δημοτικά πράγματα που συνεχίζει να έχει ισχύ και περιεχόμενο. Έχει την ενέργεια και αποθέματα δυνάμεων για να κάνει αυτή τη δουλειά, του δημάρχου, όπως πρέπει. Διαθέτει ηγετικότητα και αποτελεσματικότητα. Ενεργεί πάντα με καλοσύνη, αλληλεγγύη, κατανόηση και δημοκρατικότητα. Δεν προβάλλει το «εγώ» του και η ταπεινότητα αποτελεί το σήμα κατατεθέν του χαρακτήρα του. ΄΄Δεν τον ενδιαφέρει΄΄ τι κάνουν οι άλλοι ούτε το πώς θα κάνει δημόσιες σχέσεις. Μόνο το πώς θα βγάλει τον καλύτερο εαυτό των συνεργατών του, την καλύτερη εκδοχή της ομάδας του. Με δικαιοσύνη, δουλειά, γνώσεις και σεβασμό. Με καθαρότητα, δυναμικότητα, εντιμότητα, ακεραιότητα, ανιδιοτέλεια.
Έχει θάρρος γιατί «βλέπει την άβυσσο με τα μάτια αετού, με νύχια αετού πιάνει την άβυσσο». Διαθέτει τη σωματική ρώμη και την πνευματική διαύγεια που απαιτούνται για να διοικήσει τον Δήμο. Αιώνιος έφηβος [και λόγω της δουλειάς του]. Η νεανικότητα δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Έχει να κάνει με τη στάση σε σχέση με το μέλλον. Γι’ αυτό και ο ίδιος πιστεύει πως οι νέοι πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο της δημόσιας σφαίρας και των δημόσιων-δημοτικών πολιτικών.
Ο Παναγιώτης Κατσούλης αντιπροσωπεύει μόνος του μια ολόκληρη Σχολή Αυτοδιοίκησης. Με σημαντική προσφορά και αξιόλογο σχετικό έργο. Τόσο ολοκληρωμένος σε εφόδια, τόσο εφοδιασμένος με προτερήματα άνθρωπος. Έτσι, όλοι μαζί αντιπαλεύουμε το αίσθημα ματαιότητας για τα κοινά, την παραίτηση και τη μοιρολατρία που διαπιστώνουμε γύρω μας πως διακατέχει έναν σημαντικό αριθμό συνδημοτών μας. Να μην ξαναβάλουμε, σε κάθε περίπτωση, με τούτα και μ’ κείνα, τα νάζια και τα πείσματα, τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα ή, αλλιώς, την κατσίκα να κάνει τον κηπουρό. Και κάτι τελευταίο: αν απ’ όλα τα λεγόμενά μου, τωρινά και πρότερα, ορισμένοι-ες καταλαβαίνουν μόνο όσα καθορίζονται από τα απωθημένα τους, ειλικρινά συμπαρίσταμαι.
