«Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι.»
Από Σπατούλας Α. Παναγιώτης
ΙΝΑΤΙ ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; 2 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. (διάψαλμα). 3 Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. (Ψαλμοί)
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα του παγκοσμίου ανακατέματος που ζούμε σήμερα έρχεται ο Προφήτης Δαυίδ να μας υπενθυμίσει πως αφήνιασαν τα έθνη κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού. Γιατί όμως κραυγάζουν αφηνιασμένα; Μήπως ζούμε σε μια εποχή αλλαγής; Σίγουρα ζούμε μια εποχή αλλαγής, μια αλλαγή με παγκόσμιο αντίκτυπο…! Πόλεμοι, φτώχεια, ανέχεια, απελπισία, αυτοκτονίες, παιδοκτονίες, βιασμοί, σεισμοί, καταστροφικά καιρικά φαινόμενα κ.α.…, είναι λίγα από εκείνα που συμβαίνουν στον κόσμο μας, έναν κόσμο δημιουργημένο με σοφία, όχι μια ανθρώπινη σοφία…, αλλά με τη σοφία που Εκείνος εποίησε τα πάντα. Βρισκόμαστε εν τω μέσω του πυρός και τα πυρά έρχονται κατά ριπάς… ως οι παίδες εν καμίνω… μεγαλεπήβολα σχέδια αρχόντων σε τόπους που Άλλος διατάσσει. Μας πλησιάζουν οι φλόγες της φωτιάς κι εμείς δεν αντιστεκόμαστε, δεν μετανοούμε, δεν προσευχόμαστε, δεν ζητάμε από τον Κύριο του ουρανού και της γης να μας λυτρώσει από τα επερχόμενα δεινά, αλλά αντιθέτως βοηθάμε κι εμείς σε όποια περίσταση να ενταθούν, αντί να καταλαγιάσουν…
Σήμερα ανήκουμε στο χθες μας, που θα μπορούσε να γίνει ένα καλύτερο αύριο για μας, για τα παιδιά μας, για την κοινωνία, για τους ηλικιωμένους, για τους νέους, για όλους… Ας μας θυμίζει το χθες πώς πρέπει να πορευτούμε στο σήμερα, διότι το σήμερα είναι δικό μας και το αύριο του Θεού, είναι δεδομένο απλά δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Φωνάζουν οι Άγιοι μας, φωνάζουν οι Μάρτυρες, φωνάζουν οι Πατέρες, φωνάζει ο λαός, φωνάζουν τα αγέννητα έμβρυα που εκτρώθηκαν, φωνάζει η Εκκλησία του Χριστού για δικαιοσύνη, όχι επίγεια, εξ ουρανού δικαιοσύνη! Κραυγές πόνου και θλίψεων ακούγονται παντού, μα όσο εμείς κωφεύουμε η λύτρωση θα στέκει μακριά. Ας στραφούμε προς τον Βασιλέα των βασιλέων κι ας παραδεχτούμε πως πράξαμε λάθος, πως δεν είμαστε αρκετοί να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα μας κι έξω από μας, πως δεν υπάρχουμε χωρίς Εκείνον, πως θα πονέσουμε, θα ματώσουμε, μα θα είναι πάντοτε Εκείνος που θα σηκώνει τον σταυρό στην ανηφορική σταυρική μας πορεία. Γιατί ο Πατήρ είναι Ένας και όχι πολλοί…, οι πολλοί είναι θνητοί σαν κι εμάς. Θα μας περιγελάσουν, θα μας παραμερίσουν, θα μας στερήσουν τα πάντα, θα μας πουν: «Να ο Χριστός είναι εδώ ή βρίσκεται εκεί… ψέματα, ψέματα, ψέματα… ο Χριστός ζει μέσα μας, είναι πανταχού παρών. Ας μείνουμε σταθεροί στην πίστη του Χριστού την Αγία και στα ιδανικά της πατρίδας μας. Ο πόλεμος είναι καθαρά πνευματικός και η νίκη έρχεται πάντοτε με την ενεργή συμμετοχή μας στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στο σώμα του Χριστού. Ας τρέξουμε πίσω από τον Κύριο κι ας κραυγάσουμε με δυνατή φωνή: « Κύριε, ελέησον και σώσον ημάς εκ των απειλούντων και πολεμούντων τω κράτει σου». Κι Εκείνος θα πει: « Ναὶ ἔρχομαι ταχύ…»!
Σπατούλας Α. Παναγιώτης