Του Βασίλη Μπρούμα
Πληθώρα κυρίαρχα θετικών συναισθημάτων νιώσαμε όσοι και όσες βρεθήκαμε χθες το βράδυ στον αύλειο χώρο του παλιού Νοσοκομείου «ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ», σε εκδήλωση με τίτλο «Με την πάλα και το γιαταγάνι στο χέρι», στο πλαίσιο των Εορτών Εξόδου. Κατ’ αρχάς ήταν μια θαυμάσια ιδέα η πραγματοποίηση της εκδήλωσης στον συγκεκριμένο χώρο, που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία παρά την αντιξοότητα του καιρού. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές και σε όλους τους συντελεστές της.
Με κατάνυξη, μυσταγωγία, σεβασμό θαυμασμό, ρίγη συγκίνησης και δέος βιώσαμε σε βάθος όλα όσα μόνο η υψηλή τέχνη με την ομορφιά της και την αλήθειά της μπορεί να μας προσφέρει και να αναπαραστήσει αξιόπιστα από αυτά που έζησαν οι Μεσολογγίτες κατά τη διάρκεια της πολιορκίας τους από τους Τούρκους, από την πείνα, την ανοιξιάτικη φύση και κατά την Έξοδο. Με εξαιρετικό τρόπο η χορωδία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ι.Π.Μεσολογγίου και οι φιλοξενούμενοι καλλιτέχνες, κ.κ. Βασίλης Λέκκας και Άντα Αθανασοπούλου, υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια και διεύθυνση του ακούραστου και εμπνευσμένου μαέστρου κ. Σπύρου Χολέβα, μάς μετέφεραν σ’ εκείνη την εποχή με ιστορικά στοιχεία, ποίηση και μουσική, υποβάλλοντάς μας στο συγκινητικό, το μεγαλειώδες και συγκλονιστικό του κοσμοϊστορικού γεγονότος της θυσίας για την ελευθερία. Η αξιοσύνη των Μεσολογγιτών να τιμούν αδιάλειπτα με πολλούς τρόπους και σε τέτοιο υψηλό ποιοτικό επίπεδο τη μνήμη και τη θυσία των προγόνων γεννά υπερηφάνεια σε όλους μας που προστίθεται σ’ αυτήν της μοναδικής συλλογικής ηρωικής πράξης τους.
Το οπτικό αφιέρωμα, με προβολή κινούμενων εικόνων-έργων τέχνης στη φωτιζόμενη πρόσοψη του Νοσοκομείου, που σε κάποιο σημείο δημιουργούσε τη ζωντανή αίσθηση του φλεγόμενου κτιρίου με φωτιές να υψώνονται από τα παράθυρά του, ήταν κάτι ανεπανάληπτο επίσης που ζήσαμε χθες.
Μακάρι αυτή η συνολική εμπειρία με τον πλούτο των συναισθημάτων που μας προσέφερε να μπορούσε να αντισταθμίσει τη σοκαριστική θέαση του παλιού Νοσοκομείου στο φως της ημέρας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δυστυχώς, η εικόνα της εγκατάλειψης, της καταστροφής και της κατάρρευσής του είναι απαρηγόρητη και δεν μπορεί να «διασκεδαστεί». Τα ξεχαρβαλωμένα παράθυρά του, οι ξεφτισμένοι τοίχοι του, το λεηλατημένο και κενό περιεχόμενό του παραπέμπουν ευθέως στο άδειασμα από συναίσθημα και μνήμη. Συνιστούν καθρέπτη της εθνικής και κοινωνικής αυτοσυνειδησίας μας.
Είναι πραγματικά αδιανόητο, εξωφρενικό, ασύλληπτο ένα τέτοιο όμορφο κτίριο, που ουσιαστικά συμπεριλαμβάνεται στον Κήπο των Ηρώων, χώρο εθνικής σημασίας, να αφήνεται απροστάτευτο στη φθορά του χρόνου. Εμβληματικό μνημείο στην Ιερή και ταυτόχρονα ακρωτηριασμένη Πόλη μας, μιλάει, κραυγάζει μαζί της δικαιολογημένα για «δικαιοσύνη και αποκατάσταση». Η απάντηση που παίρνει, που παίρνουμε από το πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες είναι πως η «αποκατάστασή» του είναι «περίπλοκο» ζήτημα. Μάλιστα. Αν επρόκειτο για… καμιά καπναποθήκη στο Αγρίνιο, εντάξει, δεν θα υπήρχε καμιά περιπλοκότητα και σίγουρα θα είχε βρεθεί τρόπος και λύση…
Μεθαύριο έρχεται στο Μεσολόγγι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, με αφορμή το δυστύχημα-έγκλημα στα Τέμπη, δήλωσε προχθές ότι νιώθει «ευθύνη και ντροπή». Φαίνεται, λοιπόν, ότι διαθέτει φιλότιμο κι ευαισθησία. Στο όνομα όλων των Ελλήνων, ας την πάρει ο δήμαρχος της πόλης να της δείξει, μετά το πέρας της τελετής, κατάφατσα το παλιό Νοσοκομείο «ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ». Να δούμε τι θα νιώσει και τι θα κάνει, τι μπορεί να κάνει έμπρακτα κι αυτή.
