Του Βασίλη Μπρούμα
Δημοτική παράταξη ΑΝ.ΤΑ.ΜΑ.
Επικεφαλής υποψήφιος Δήμαρχος Ι.Π.Μεσολογγίου
Παναγιώτης Κατσούλης
Είναι ντροπή στην Ιερή Πόλη να συμβαίνουν αυτά που ακούγονται από καιρό για «αγοραπωλησίες» αξιοπρέπειας, εκβιασμούς και συναλλαγές, εν όψει δημοτικών εκλογών, πράγματα διαπιστωμένα, βέβαια, και κατά το παρελθόν. Δεν φτάνει, δηλαδή, ο πανελλήνιος περίγελως των προβαλλόμενων παθολογικών ναρκίσσων, που θεωρούν ότι οι δημοτικές εκλογές είναι αρένα επίλυσης οικογενειακών διαφορών και προσωπικών προβλημάτων; Πρέπει να μετατρέψουν τις δημοτικές εκλογές και σε εμποροπανήγυρη, σε γραφικότητα, σε τσίρκο με περιφερόμενες ‘’μαϊμούδες’’ και με πάγκους που διαλαλούν την ‘’πραμάτειά’’ τους;
Φαίνεται πως ορισμένοι δεν έχουν όριο, δεν ορρωδούν προ ουδενός, δεν έχουν ιερό και όσιο, είναι αδίστακτοι. Μα τι ζητούν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έχουν, αλήθεια, καμιά απολύτως επίγνωση της κατάστασής τους; Πρέπει να τους σταματήσουμε. Τώρα. Οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται, προφανώς, ότι έχουν ήδη περιπέσει στη γελοιότητα, στην ανυποληψία και την περιφρόνηση. Δεν χρωστάει όμως τίποτα ο Δήμος και οι δημότες να πληρώνουν τα σπασμένα. Η τοπική μας κοινωνία είναι κουρασμένη, ανυπεράσπιστη, φοβισμένη. Ας μη συνεχίσουν το σχέδιό τους, της εκμετάλλευσης της ανάγκης για επιβίωση και του φόβου των δημοτών, ποδοπατώντας την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά τους.
Σ’ αυτόν τον ιερό τόπο μεταπηδάει το αίμα από το χώμα στα γονίδια των ανθρώπων του και από κει στο βλέμμα, στην ψυχή και στην καρδιά τους. Διαθέτουν γονίδια αντιστασιακής παράδοσης. Δεν ταιριάζει εδώ η ντροπή, ο ραγιαδισμός και η δουλοφροσύνη. Κι αν ορισμένοι είδαν πως ο Μητσοτάκης μοίραζε λεφτά, η συμπόρευση με κάποιον που έχει την εύνοιά του ή έχει ο ίδιος λεφτά, δεν εξασφαλίζει τίποτα επί της ουσίας όταν ο Δήμος δυστυχεί, υστερεί, αδυνατεί, μένει πίσω έναντι των ατομικών μικροσυμφερόντων. Το «κοιτάω την πάρτη μου» και το «κάλλιο πέντε και στο χέρι» έχουν κοντά ποδάρια.
Ο συνδημότης μας Νεκτάριος Μπέκος έθεσε το ζήτημα ξεκάθαρα και με παρρησία και, ταυτόχρονα, ψηλά τον πήχη της τιμής και της αξιοπρέπειας για όλους μας: «Ούτε ευρώ για ψηφοθηρία». Αψηφήστε τους εκβιασμούς και τις φοβέρες. Μη μένετε στη σιωπή, μιλήστε. Νοιώστε υπερήφανοι κι εκφράστε ελεύθερα τη βούλησή σας για τα τοπικά μας πράγματα. Με αίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Αγνοείστε τις φούσκες και τα μπαλόνια που θα σκάσουν. Αέρας κοπανιστός είναι. Καμένα χαρτιά.
Αφήστε το σκορποχώρι οι σοβαροί και ικανοί ασχολούμενοι με τα δημοτικά, οι κατέχοντες τεχνογνωσία στην άσκηση διοίκησης και εξουσίας και ουσιαστικούς δεσμούς με την κοινωνία κι ελάτε να ανταμώσουμε όλοι μαζί για να σταματήσουμε τη ντροπή και την κακοδαιμονία αυτού του τόπου. Να υπερασπίσουμε την ελεύθερη βούληση και την αξιοπρέπεια των δημοτών μας.
Βλέπουμε όλοι τις συνέπειες της κτητικής και ιδιοκτησιακής αντίληψης για τον Δήμο όσων ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσωπική τους ευημερία παρά για την κοινωνική αλληλεγγύη. Της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των δημοτικών πολιτικών. Του εξαιρετικά συγκεντρωτικού και αυταρχικού μοντέλου διοίκησης. Του απαράδεκτου, αντιδημοκρατικού τρόπου διοίκησης. Του «κάνω ό,τι γουστάρω». Της αδυναμίας ακόμα και απλής επίλυσης προβλημάτων. Του ανεπίδεκτου. Της μη κανονικότητας εντέλει.
Η δικιά μας πρόταση διοίκησης είναι διαφορετική επί της ουσίας, πειστική και προοδευτική, αλλά και με τεκμηριωμένη αξιοπιστία. Και όχι μόνο αυτό. Εμπνέεται από αξίες που στηρίζουν τη συλλογικότητα μα και την ατομική αξιοπρέπεια, περιφρουρεί τον δημόσιο χώρο, τον υλικό μα και τον άυλο, τον ιστορικό τόπο δεμένο με τη μέγιστη θυσία, αλλά και τις ιδέες που οδηγούν σε αντίστοιχες στάσεις ζωής, ώστε να μη γίνεται έρμαιο συμφερόντων των ισχυρών. Κι ακόμα, μαζί με την επίλυση των προβλημάτων, επεξεργαζόμαστε οράματα για το μέλλον, που ικανοποιούν την ανάγκη των πολιτών για «νόημα». Η κοινωνία μας συνεχίζει να αναζητά «νόημα», να αναρωτιέται «τι είναι αυτό που έχει αξία». Μπορεί, μήπως, κάποιος άλλος να απαντήσει;
