Με την κατάθεση του αναισθησιολόγου Ιωάννη Χασαπόπουλου, ο οποίος μαζί με την ομάδα του έκαναν ανάνηψη στη Τζωρτζίνα που είχε υποστεί καρδιακή ανακοπή στο «Καραμανδάνειο» νοσοκομείο της Πάτρας τον Απρίλιο του 2021, συνεχίστηκε η δίκη της 34χρονης για την απόπειρα δολοφονίας και τη δολοφονία της 9χρονης.
Συγκλονισμένος ο γιατρός περιέγραψε στους δικαστές λεπτό προς λεπτό την επίμονη διαδικασία ανάνηψης στη Τζωρτζίνα, που έκαναν «σε ένα παιδί που ήταν νεκρό».
«Όρμησα στον θάλαμο και είδα σε ένα κρεβατάκι ένα παιδί που βρισκόταν σε καρδιαναπνευστική διακοπή. Κάναμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής, το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις τέτοιο περιστατικό μπορείς να το περιγράψεις. Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση για έναν γιατρό να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί.
Ρώτησα τους συναδέλφους, “τι συμβαίνει με αυτό το παιδί;”, μου είπαν ότι ήρθε με αναφερόμενους σπασμούς. Τους λέω “τι δηλαδή, στάτους, δηλαδή σπασμούς για πολλή ώρα;”. “Όχι”, μου λένε. “Αλλά ξέρετε ποιο είναι αυτό το παιδί; Είναι το παιδί της οικογένειας που έχει χάσει άλλα δύο παιδιά”!
Έγινε “έκρηξη” στο μυαλό μου. Πριν από λίγες ημέρες είχαμε υποδεχτεί την μικρή Ίριδα στα εξωτερικά ιατρεία. Ήταν νεκρό όταν το φέρανε στο νοσοκομείο, δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Έγινε η “έκρηξη” εκείνη τη στιγμή στο κεφάλι μου. Λέω δεν είναι δυνατόν… τρία παιδιά… Κάναμε συνεχώς απινιδωτές, συμπιέσεις… επαναλαμβανόμενα. Ένιωσα εκείνη τη στιγμή την ανάγκη να προσπαθήσω περισσότερο. Θέλω να μου συγχωρήσετε τη φόρτιση που έχω, κάθε φορά που μιλάω για το περιστατικό, είναι σαν να το ξαναζώ. Χωρίς να κοιτάμε ρολόγια, κάναμε μια προσπάθεια και ζήσαμε ένα θαύμα. Έτσι μπορώ να το πω.
«Παρακαλούσα το παιδί να μην πεθάνει…»
Συγκινημένος ο μάρτυρας, αναφέρθηκε εκτενώς στην προσπάθεια ανάνηψης που διήρκεσε 55 λεπτά. «Είχαμε σταματήσει να κοιτάμε τα ρολόγια» είπε στους δικαστές ο μάρτυρας, για να προσθέσει πως χαρακτήρισαν θαύμα όταν είδαν μετά από περίπου μία ώρα έντονης προσπάθειας μια αμυδρή αντίδραση στο μόνιτορ.
«Παρακαλούσα το παιδί και της έλεγα μην φύγεις, δεν θα πεθάνεις κι εσύ… Είχε περάσει αρκετή ώρα ανάνηψης, σχεδόν τρία τέταρτα. Όλοι είχαμε κουραστεί. Κι εκεί που ήμασταν έτοιμοι να αφήσουμε την προσπάθεια, βλέπω στο μόνιτορ ελαφρά ερεθίσματα. Αναθαρρήσαμε… Λέω κάτι συμβαίνει και σε λίγα λεπτά βλέπουμε να έχει φυσιολογικό ρυθμό, καρδιακό. Αποκαταστάθηκαν οι σφύξεις του παιδιού, απέκτησε πίεση, επανήλθε το χρώμα, προσπαθούσε να κάνει προσπάθεια αναπνοής.
Ήταν συγκλονιστική στιγμή. Αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα κι εγώ, που είμαι έμπειρος, 40 χρόνια αναισθησιολόγος, δεν μπόρεσα να κρύψω τη συγκίνησή μου που το παιδί επέστρεψε στη ζωή.
Αφού έγινε το θαύμα και είδαμε ότι ήταν σταθερό, αποφασίσαμε να γίνει διακομιδή στο Παίδων.
Ήρθαμε σε συνεννόηση με τους γιατρούς εκεί. Ενημέρωσα τους γονείς. Τότε τους είδα για πρώτη φορά, τους είπα ότι αντιμετωπίσαμε μια καρδιακή ανακοπή. Τους είπα ότι ποτέ δεν ξέρουμε ποια θα είναι η εξέλιξη μιας καρδιακής ανακοπής και τους είπα ότι το παιδί πρέπει να διακομιστεί στη μονάδα του Ρίου. Όταν ήρθε το ΕΚΑΒ, συνόδεψα εγώ με μια νοσηλεύτρια το παιδί στο νοσοκομείο.
Μίλησα με Ηλιάδη (διευθυντής ΜΕΘ Παίδων), του είπα τι είχαμε κάνει. Αποχωρώντας από τη μονάδα, είδα τους γονείς. Τους είπα δυο λόγια παρηγοριάς, να κάνουν κουράγιο, ότι ήταν η κατάσταση σοβαρή και ότι θα ενημερώνονταν από τους γιατρούς της μονάδας».
Ο μάρτυρας, απαντώντας σε επίμονες ερωτήσεις της έδρας, εμφανίστηκε κατηγορηματικός ότι κατά την ανάνηψη δεν χρησιμοποιήθηκε η ουσία κεταμίνη στο παιδί.
Πρόεδρος: Γνωρίζετε την ουσία κεταμίνη;
Μάρτυρας: Φυσικά, είναι αναισθησιολογικό φάρμακο.
Πρόεδρος: Πότε χρησιμοποιείται σε παιδιά, αν χρησιμοποιείται;
Μάρτυρας: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παιδιά. Είναι ένα φάρμακο που υπάρχει στην αναισθησιολογική φαρέτρα. Ο αναισθησιολόγος έχει γκάμα φαρμάκων, που επιλέγει αναλόγως το περιστατικό. Ή κάνει ένα μείγμα. Έχει ειδικά χαρακτηριστικά. Εκτός από αναισθητική δράση, έχει και αναλγητική δράση πολύ ισχυρή.
Πρόεδρος: Χρησιμοποιήθηκε από εσάς ή από κάποιον άλλο της ομάδας σας την ώρα της ανάνηψης;
Μάρτυρας: Όχι, δεν χρησιμοποιήθηκε. Το παιδί σάς είπα ότι ήταν νεκρό, δεν είχαμε λόγο να χρησιμοποιήσουμε το φάρμακο. Όταν το παιδί ξεκίνησε να έχει ζωτικές λειτουργίες, είχε αρχίσει να έχει αντανακλαστικά, τότε της έδωσα ένα κατασταλτικό κι ένα αγχολυτικό για να δέχεται το παιδί τον σωλήνα και να μην αντιδρά, έτσι ώστε να μεταφερθεί ήσυχη στη μονάδα.
Εισαγγελέας: Πώς μετακινήθηκε το παιδί κι έφτασε στη μέση του κρεβατιού;
Μάρτυρας: Δεν ξέρω πώς, αλλά συνήθως πριν από μια καρδιακή ανακοπή, υπάρχουν πρόδρομα σημεία. Γίνονται ορατά από κάποιον που είναι δίπλα του. Το παιδί δεν ξέρουμε ακριβώς πώς αντέδρασε. Η μητέρα θα μπορούσε να μας περιγράψει τι συνέβη. Είχε μια προθανάτια αγωνία, έκανε σπασμούς, έκανε υποξαιμία, έκανε κινήσεις στο κρεβάτι, πέταξε οξυγόνο; Δεν το ξέρουμε αυτό.
Εισαγγελέας: Η μητέρα περιέγραψε ότι ξύπνησε, έκανε ήχο και να πέφτει πίσω. Αυτή η περιγραφή πού εμπίπτει σε αυτά που είπατε; Στα πρόδρομα σημεία;
Μάρτυρας: Πραγματικά, δεν μπορώ να εξηγήσω αυτά που περιγράφει η μητέρα. Δεν μου φαίνονται ιατρικά. Δεν έχω δει τέτοιου είδους θανάτους. Μου φαίνεται λίγο θεατρικό αυτό.
Ένταση
Την ώρα που ο μάρτυρας απαντούσε σε ερωτήσεις της εισαγγελέως, ο συνήγορος της κατηγορουμένης γελούσε, με αποτέλεσμα να δεχτεί παρατήρηση από την πρόεδρο.
Δικηγόρος 34χρονης: Αυτή είναι ερώτηση της κ. εισαγγελέως; Δείχνει προκατάληψη από την αρχή. Κι εγώ θα κάνω ό,τι πρέπει. Όταν με τον θεσμικό ρόλο που έχουμε δεν βοηθάμε το δικαστήριο με τις ερωτήσεις, αυτό λέγεται προκατάληψη. Και αυτό έγινε και στην ανάκριση.
