Στον Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου, πολιούχου Αγρινίου τελέσθηκε την Κυριακή 7 Αυγούστου 2022 η ακολουθία του Όρθρου, η αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού αρχιμαδρίτου Αποστόλου Φαφούτη, κτίτορος του Ιερού Ναού και Μεγάλου Ευεργέτου της πόλεως του Αγρινίου.
Των ιερών ακολουθιών προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.
Με τον Σεβασμιώτατο συλλειτούργησαν οι εφημέριοι του Ναού, πρωτοπρ. Βασίλειος Δημόπουλος και πρωτοπρ. Ιωάννης Λουκάς και οι διάκονοι π. Παΐσιος Παρασκευάς και π. Μιχαήλ Βραχάς. Τα ιερά αναλόγια διακόνησαν οι πρωτοψάλτες του Ναού κ. Παναγιώτης Βίγλας και κ. Παναγιώτης Μήτσου.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στον παπα-Αποστόλη Φαφούτη. Στην αρχή τόνισε ότι είναι σημαντικό να περάσει κανείς από έναν τόπο και να αφήσει αγαθή μνήμη. Κατέθεσε την μαρτυρία του, ότι ο ίδιος, όταν ήταν σε ηλικία 8-10 ετών και βρέθηκε στο Αγρίνιο συνάντησε τον παπα-Αποστόλη και εκείνος τον ευλόγησε και του έδωσε καραμέλες, όπως συνήθιζε να κάνει.
Στη συνέχεια είπε ότι πολλές φορές διερωτήθηκε: τί ήταν εκείνο που έκανε τον λαό του Αγρινίου να αγαπήσει τον παπα-Αποστόλη και να μην τον ξεχάσει, ενώ πέρασαν 62 χρόνια από την κοίμησή του και μάλιστα να τον θεωρεί ως άγιο.
Απαντώντας στο ερώτημα αυτό ανέφερε ότι πρέπει να δούμε ποιά ήταν η εικόνα της κοινωνίας του Αγρινίου της εποχής του παπα-Αποστόλη και στη συνέχεια πώς εργάσθηκε σε αυτούς τους ανθρώπους.
Η κοινωνία του Αγρινίου της εποχής του παπα-Αποστόλη διακρινόταν για τις πολλές αντιθέσεις. Είναι δύσκολο να γίνει μια καταγραφή, αλλά θα εντοπιστούν μερικές σύντομες επισημάνσεις.
Το Αγρίνιο ήταν μια ανερχόμενη αστική κοινωνία και ταυτόχρονα μια αγροτική κοινωνία. Αυτό δημιουργούσε ανισότητες που εκφράζονταν και ιδεολογικά και πολιτικά και προκαλούσαν έντονες συζητήσεις. Οι εκκλησιαζόμενοι Χριστιανοί παρέμειναν πιστοί στα καθήκοντά τους, ενώ άλλοι λάμβαναν αποστάσεις από την Εκκλησία και μεταξύ τους υπήρχαν κενά. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής υπήρχαν άνθρωποι που αντιστάθηκαν στις κατοχικές δυνάμεις και διώχθηκαν, ή ακόμα εκτελέσθηκαν, ενώ άλλοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή ή παρέμειναν αδιάφοροι. Και μετά την απελευθέρωση από τη Γερμανική Κατοχή, το Αγρίνιο και η γύρω περιοχή ταλαιπωρήθηκε από τον εμφύλιο σπαραγμό.
Σε αυτήν την κοινωνία, την γεμάτη από αντιθέσεις, έζησε ο παπα-Αποστόλης. Υπήρχαν και άλλοι εκλεκτοί κληρικοί εκείνη την περίοδο, αλλά ο παπα-Αποστόλης εργάσθηκε περισσότερο ενοποιητικά και συμφιλιωτικά, δίδασκε με το παράδειγμά του την αγάπη, έβλεπε κάθε άνθρωπο ως δημιούργημα του Θεού και ενδιαφερόταν για την ενότητα της κοινωνίας.
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος απαρίθμησε μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μακαριστού Γέροντος που προκάλεσαν την προσοχή των ανθρώπων και τον αγάπησαν.
Ο παπα-Αποστόλης ήταν έγγαμος ιερέας και λίγο μετά τον γάμο του και την ιερωσύνη του πέθανε η πρεσβυτέρα του και εκείνος έζησε το υπόλοιπο της ζωής του με την έντιμη χηρεία, ως κοσμοκαλόγερος.
Ήταν φιλακόλουθος και ταυτόχρονα κοινωνικός. Ασκούσε την ποιμαντική της αγάπης σε όλους, ευσεβείς και μη, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις.
Ήταν πατριώτης, όχι όμως σοβινιστής. Ήταν δυναμικός και γλυκύς. Αγαπούσε την λατρεία της Εκκλησίας και ιδίως τον άγιο Χριστοφόρο και ταυτόχρονα αγαπούσε την φύση, ήταν ένας πρωτοπόρος οικολόγος.
Τελικά, ο παπα-Αποστόλης ήταν ο άνθρωπος της πληθωρικής αγάπης προς όλους, ήταν ο παππούλης όλων. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας του. Είχε αγάπη χωρίς όρια και όρους.
Άφησε το παράδειγμα σε όλους μας, ότι πρέπει να εργαζόμαστε στους ανθρώπους με πληθωρική αγάπη, σε μια κοινωνία που έχει περισσότερες αντιθέσεις από ότι η κοινωνία της εποχής εκείνης. Ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε, μακάρι κάποτε να αναγραφεί στο Συναξάριο της Εκκλησίας μας.
Κατά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, και μετά την τέλεση του ιερού Μνημοσύνου, ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού, π. Βασίλειος Δημόπουλος, εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και των Ενοριτών, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, για την λειτουργική και αρχοντική παρουσία του γενικότερα στο Ναό του Πολιούχου και ειδικότερα στην σημερινή Θεία Λειτουργία και το ιερό μνημόσυνο∙ για την αγάπη που τρέφει στον παπα-Αποστόλη και για το εμπνευσμένο κήρυγμα που παρουσίασε, αυθεντικά, τη ζωή του μακαριστού Γέροντος και ευχήθηκε ο Θεός, δια πρεσβειών του παπά-Αποστόλη, να του χαρίζει μακροημέρευση και δύναμη στην διακονία του μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
