Του Βασίλη Μπρούμα
Όσοι δεχόμαστε κατά καιρούς ως επισκέπτες συγγενείς ή φίλους στο Μεσολόγγι, ιδίως αυτούς που έρχονται για πρώτη φορά, γνωρίζουμε με τι συγκίνηση περιγράφουν αυτά που νιώθουν και όλα όσα βιώνουν ιδιαίτερα στον Κήπο των Ηρώων, πέρα απ’ των Βαϊων φυσικά. Στο υποσυνείδητο όλων των Ελλήνων, οι συλλογικές μνήμες, η ιδέα της Ιερής Πόλης και ο συμβολισμός της υπό τις σημερινές ιδιάζουσες συνθήκες, η ιστορική και πολιτιστική της ταυτότητα λειτουργούν έντονα, βαθιά, ζωντανά εξυψώνοντας την ψυχή και το πνεύμα, αναπτερώνοντας το ηθικό. Η συνολική πραγματικότητα της ευρύτερης περιοχής, και με τις φυσικές ομορφιές της, αιχμαλωτίζει επιπροσθέτως τις αισθήσεις και κερδίζει δια παντός τον επισκέπτη. Παρεμπιπτόντως, εξαιρετικό, αν και ελλιπές, το βιντεάκι που προβάλλει τουριστικά την περιοχή μας και μπορεί κανείς να το δει στο διαδίκτυο.
Η πόλη αυτή, ο δήμος αυτός εξακολουθεί εντούτοις με αγωνία να αναζητά υπεύθυνους με πράξεις σεβασμού και ευθύνης που να την τιμούν και να την προστατεύουν ταυτόχρονα από χίλιους δυο κινδύνους που διέρχεται. Πόσοι άραγε και ποιοι από αυτούς μπορούν να σταθούν σήμερα επάξια απέναντί της, στο ύψος που επιβάλλουν η ιστορία, οι περιστάσεις και οι ανάγκες του δήμου, της χώρας και του έθνους μας;
Αλλά εδώ θα εστιάσουμε θετικά. Το πολύπαθο Νοσοκομείο της πόλης ( Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου “ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ”), με τη δική του ξεχωριστή και λαμπρή ιστορία, αποδεικνύεται κι αυτό ηρωικό καθώς έχει επιβιώσει πολλαπλών επιθέσεων και πολιορκιών μέχρι τώρα από τους σύγχρονους βαρβάρους. Μια σημαντική διάσταση που αφορά στο συγκεκριμένο νοσοκομείο από τη σκοπιά που το εξετάζουμε εδώ, είναι όλοι οι άνθρωποι που εργάζονται σ’ αυτό, γιατροί και άλλο προσωπικό, σημαντικοί στυλοβάτες του στις δύσκολες στιγμές που πέρασε και στις δυσκολίες που έχει ακόμη μπροστά του να αντιμετωπίσει. Ιδιαίτερα αυτοί που έρχονται καθημερινά από άλλες πόλεις με θέληση, με συνειδητή απόφαση και θετική επιλογή να στηρίξουν έμπρακτα, δυνατά, σταθερά, ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα το Νοσοκομείο.
Έχουμε μπροστά μας καιρό να αναφερθούμε στα άλλα σημαντικά που καθορίζουν τη λειτουργία και την τύχη του νοσοκομείου: διοικητικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά (να θυμίσουμε εδώ και να ξανα-υπογραμμίσουμε τον κορυφαίο στρατηγικό μας στόχο και καθημερινά, με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο διεκδικούμενο, της άμεσης αποκατάστασης της διοικητικής αυτονομίας του Νοσοκομείου). Αξίζει όμως τη στιγμή αυτή να σταθούμε, να μπορούμε να διακρίνουμε, να αναγνωρίζουμε και να τιμούμε συλλογικά, κοινωνικά και ανθρώπινα ιδιαίτερα τους γιατρούς που κατ’ επιλογή τους εργάζονται στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου και το στηρίζουν ενώ οι οργανικές τους θέσεις είναι αλλού.
Μια ξεχωριστή συνάδελφος, ανάμεσα στους εκλεκτούς συνεργάτες της, έρχεται καθημερινά από την Πάτρα, έχοντας κι εκεί δυνατότητα και επιλογή να εργαστεί, εκπλήσσοντάς μαςι θετικά και ευχάριστα τόσο με τη δουλεία, την αφοσίωση και την προσφορά της, όσο και με την αγάπη και το θαυμασμό με τα οποία μιλάει για το Μεσολόγγι, που την εμπνέει, και για το Νοσοκομείο. Είναι από τους κυριολεκτικά ηρωικούς γιατρούς που, φτάνοντας μέχρι τα όρια της αυτοθυσίας, κράτησαν το Νοσοκομείο όρθιο και το πέρασαν “απέναντι” στη σημερινή έστω ελλειμματική, αλλά οπωσδήποτε βιώσιμη κατάστασή του. Σε εποχές κυριαρχίας του ψυχρού ατομικισμού και ωφελιμισμού, η πρόταξη του συλλογικού συμφέροντος, της ηθικής επιταγής και της ανιδιοτελούς προσφοράς συγκινούν και αποτελούν πολύ δυνατά μαθήματα για όλους μας.
Με όλους τους ανθρώπους του, τους τομείς του, τις κλινικές του, τα τμήματά του, με την ιστορία του, το έργο του, την καθημερινή ανταπόκριση στην αποστολή του υπό δύσκολες συνθήκες και σε ένα ευρύτερα εχθρικό περιβάλλον, το Νοσοκομείο Μεσολογγίου εξακολουθεί και σήμερα να έχει τοπικά, περιφερειακά και πανελλήνια καλή φήμη και να το προτιμούν οι ασθενείς που προσφεύγουν σ’ αυτό για τα δύσκολα. Η καλή φήμη βέβαια ούτε χαρίζεται εύκολα αλλά ούτε και κανείς μπορεί να την ανατρέψει, να την παραβλέψει ή να την αγνοήσει όσο πολύ κι αν “αγαπάει” το Μεσολόγγι και το Νοσοκομείο του και φροντίζει αναλόγως γι’ αυτά.
Με την ευκαιρία, μήπως θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια σοβαρή και υπεύθυνη εξήγηση και ενημέρωση , γιατί καθυστερεί τόσο πολύ η τοποθέτηση διοικητή στο Νοσοκομείο και τι μέλλει γενέσθαι επ’ αυτού; Η σημερινή διοικητική κατάσταση πάντως πέραν του ότι είναι δυσλειτουργική, ανασχετική και επιζήμια είναι ταυτόχρονα πολλαπλώς και ιδιαζόντως υποτιμητική, δυσφημιστική και προσβλητική. Δεν το βλέπουν, δεν το γνωρίζουν, δεν τους ενδιαφέρει; Ή το κάνουν σκόπιμα; Πού το πάνε, άραγε;
