Του Βασίλη Μπρούμα
Το να λειτουργεί τοπικά, σε επίπεδο Δήμου, η δημοκρατία, όπως και να το κάνουμε, υπό τις τρέχουσες ιδιαίτερα συνθήκες και την ιστορική συγκυρία, είναι μεγάλη και ωραία υπόθεση. Έτσι, η επανάκαμψη της αντιπολίτευσης στο δήμο Ι.Π.Μεσολογγίου αφενός μας χαροποιεί και αφετέρου αποτελεί αναμφίβολα εγγύηση για τις κοινές δημοτικές μας υποθέσεις. Βέβαια σε κάθε περίπτωση , τόσο για τη δημοτική Αρχή όσο και τους αντιπολιτευομένους έχει σημασία τι λέει και τι κάνει κανείς, η συνέπεια λόγων και έργων, αλλά και πώς το λέει και το κάνει., η βαθύτερη πρόθεση και η ιστορία του.
Τι πιο φυσικό να γίνεται συζήτηση, να τίθενται ερωτήματα, να υπάρχει δημόσιος απολογισμός και έλεγχος για τα δημοτικά πεπραγμένα; Είναι αλήθεια ότι η παρούσα δημοτική Αρχή δείχνει να κάνει μια προσπάθεια νοικοκυρέματος του Δήμου, τουλάχιστον σε όσα μπορεί να δει κανείς φανερά. Έχει ανθρώπους εργατικούς, ικανούς και άξιους. που νοιάζονται για τον τόπο. Δεν μπορεί να παραβλεφθεί όμως ότι μεγάλα και σημαντικά ερωτήματα που έχουν τεθεί από την αντιπολίτευση προς τη δημοτική Αρχή Μεσολογγίου παραμένουν ουσιαστικά αναπάντητα. Γιατί; Υπάρχει κάποια δυσκολία; Κάποιο πρόβλημα; Σκοπός μας εδώ επί του παρόντος δεν είναι να απαριθμήσουμε και να αξιολογήσουμε σειρά σχετικών ερωτημάτων και απαντήσεων ή μη απαντήσεων. Θέλουμε μόνο να υπενθυμίσουμε αυτό που θεωρούμε πως έχει πρώτιστη σημασία για τον τόπο μας ιδιαίτερα σ’ αυτή τη φάση. Τη βαρύτητα των προσώπων, των λόγων και των έργων τους και τη συναφή με αυτά καλώς νοούμενη υπερηφάνεια όταν τα πράγματα βαίνουν καλώς, όταν οι ασχολούμενοι με τα κοινά ανταποκρίνονται ικανοποιητικά σε κριτήρια και επιταγές που σ’ αυτόν εδώ τον τόπο το φορτίο τους δεν αφήνει κανένα περιθώριο εκπτώσεων ή παραβιάσεων.
Δεν μπορεί κανείς εδώ πλέον ασχολούμενος με τα κοινά να μην είναι αληθινός, γνήσιος, αυθεντικός, ανιδιοτελής. Στο Μεσολόγγι οι έννοιες της αξιοπρέπειας, της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, της αντίστασης είναι βασικές, θεμελιώδεις, ανάμεσα σε πολλές άλλες, σε κάθε συλλογική ιδιαίτερα έκφραση και διεκδίκηση. Όταν είναι τα δημόσια πρόσωπα εξοπλισμένα με αυτές και τις υπηρετούν απαρέγκλιτα, τότε προσλαμβάνουν , αποκτούν μεγάλο βάρος από κάθε άποψη, ηθική, πολιτική, ανθρώπινη, διακατέχονται από υπερηφάνεια την οποία διαχέουν και στους δημότες. Και μπορούν να φέρουν και ουσιαστικά αποτελέσματα για το Δήμο. Σε αντίθετη περίπτωση, με το ψέμα, την υποκρισία, τη μικροψυχία, τη δουλοπρέπεια κλ.π. όχι μόνο δεν μπορεί να πάει κανείς πουθενά, αλλά ιδιαίτερα στο Μεσολόγγι μπορεί εύκολα να είναι αναγνωρίσιμος ως με μικρό βάρος και μεγάλη ντροπή για τον ίδιον και την πόλη.
Τρία μόνο συγκεκριμένα ζητήματα για το τέλος προς προβληματισμό. Το νερό του Αιτωλικού, που περνούν οι μέρες και τα χρόνια και ακόμη δεν έχει φτάσει στα σπίτια των ανθρώπων! Καλά, από… την Κίνα με κουτσή χελώνα το φέρνουν; Τι να πει κανείς. Η μεγάλη ντροπή με τις αφώτιστες, σκοτεινές εισόδους της πόλης σε ποιον άραγε ανήκει; Έχουμε ακούσει διαβεβαιώσεις κατά καιρούς, αλλά αποτέλεσμα ουδέν. Και εδώ περνούν οι μήνες και τα χρόνια και το σκοτάδι, η αδιαφορία βασιλεύουν. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον “πειρασμό” να αναφερθούμε και στη μεγάλη ντροπή του φετινού πανηγυριού με τις παράγκες στο λιμάνι που έγινε τον Ιούλιο. Εκφράστηκε δημόσια η άποψη ότι η τοπική έκθεση “επωλήθη” στο Αγρίνιο. Είναι αλήθεια; Γιατί δεν υπήρξε απάντηση επ’ αυτού;
Σε εποχή που το Μεσολόγγι αντιμετωπίζει αυξανόμενους και εντεινόμενους περαιτέρω κινδύνους, ενώ και ως σύμβολο για τη χώρα και το έθνος οφείλουμε όλοι να το έχουμε ψηλά, οι νοικοκυραίοι του τόπου παρακολουθούν απλά τα τρένα να περνούν, τα πλοία να χάνονται και τα αεροπλάνα (υδροπλάνα) να πετούν; Μικρέμποροι, πανηγυριώτες, μικροπωλητές;
