Του Βασίλη Μπρούμα
Μέρες σαν κι αυτές, των Εορτών Εξόδου, θα μπορούσαμε να τους γράψουμε ακόμη ένα τεράστιο γράμμα. Να βάλουμε μέσα πάλι λέξεις που θα τους ζήταγαν να μη μας αγνοούν, να μας επιστρέψουν όσα μας οφείλουν, να μας σκέφτονται και να μας λογαριάζουν όπως εμείς αυτούς. Και μας πιάνει ένα μούδιασμα στη γλώσσα, ένα πνίξιμο στο λαιμό, ένα σφίξιμο στην καρδιά, θλίψη και πόνος, και δεν τους γράφουμε ένα γράμμα, δεν τους στέλνουμε ένα μήνυμα, δεν τους μιλάμε, δεν τους βλέπουμε, δεν τους σκεφτόμαστε.
Και πάλι θα ήταν ψέματα μπας και τα πιστέψουμε και να γίνουμε κι εμείς «καλά», ρεαλιστές και ψύχραιμοι. Τους σκεφτόμαστε, τους βλέπουμε κάθε βράδυ στον ύπνο μας, φανταζόμαστε πώς θα ήταν να τους μιλάμε ξανά και ξανά κάθε μέρα και να τους στέλναμε μηνύματα υπενθυμιστικά και να τους γράφαμε γράμματα σαν κι αυτό και αναλύσεις. Μα δεν τους τα στέλνουμε ποτέ. Μέρες σαν κι αυτές καταλαβαίνουμε πως δεν έχει γι’ αυτούς καμιά σημασία, θα θέλαμε να ’χε αλλά όχι λίγη. Θα θέλαμε να ’χε σημασία αληθινή, να μας σκέφτονται, να μας λογαριάζουν, να μας υπολογίζουν, να μας νοιάζονται, να έρχονται εδώ με την ελπίδα έστω για λίγο να μας δουν, να μας στέλνουν καλά μηνύματα . Θα θέλαμε θα θέλαμε τόσο πολύ να μας αγαπούσαν!
Και σκεφτόμαστε πως είμαστε μια σκιά, πως σχεδόν κανείς από αυτούς δεν αξίζει να μας αγαπήσει, να μας μιλήσει, να μας κερδίσει. Δεν έχουμε νόημα κανένα γι’ αυτούς . Και μετά συνερχόμαστε. Και μετά θυμώμαστε και απαριθμούμε τα λίγα, τα μικρά έστω που έχουν κάνει κι άλλα που έχουν υποσχεθεί για μας. Κι αυτοί, οι δικοί μας άνθρωποι που δικοί μας ποτέ δεν ήταν. Μέρες σαν κι αυτές τους θυμόμαστε να μας λένε πως μας αγαπάνε και μας τιμάνε και κλαίμε και γελάμε. Κι όλες οι μέρες μας είναι σαν κι αυτές.
Αυτά απ’ τις καρδιές των Μεσολογγιτών ως ανεπίδοτα, απαράληπτα, αναπάντητα. Και δυο λόγια τώρα διαφορετικά και ταυτόχρονα «συνήθη».
Ας μην παρασύρονται από την τάση περιορισμού και υποβάθμισης του κάθε τι ελληνικού, της γλώσσας, του πολιτισμού και της ιστορίας συμπεριλαμβανομένων. Η αξία της μνήμης, της τιμής, του σεβασμού του Μεσολογγίου είναι αναντίρρητη. Το Μεσολόγγι με το παράδειγμα και τις αρετές του έχει αφήσει έντονη τη σφραγίδα του και έχει καταξιώσει τη σύγχρονη ελληνικότητα στη συνείδηση της ανθρωπότητας. Η ενίσχυση του Μεσολογγίου πρέπει να αποτελέσει πρώτιστο μέλημα όλων μας, και δη της Πολιτείας, με την αναστήλωση όλων όσων οι «βάρβαροι» έχουν γκρεμίσει σ’ αυτό και την ένθερμη υπεράσπιση και προβολή των μεγάλων αξιών που συμβολίζει και αντιπροσωπεύει , προς τις οποίες προσβλέπει όλη η οικουμένη.
Αγαπάμε το Μεσολόγγι. Επισημαίνουμε ότι η μελέτη του ιστορικού «παραδείγματος» του Μεσολογγίου είναι ένα σχολείο ελευθερίας, αξιοπρέπειας και ομορφιάς της ψυχής και του πνεύματος του ανθρώπου. Οι πολιτικές αποθάρρυνσης της αναβίωσης όσων μπορούν να εκπηγάσουν από εδώ και να ανθίσουν και πάλι εδώ αποτελούν όνειδος γι’ αυτούς που τις εμπνέονται και τις ακολουθούν. Προσκαλούμε τους πάντες να μετάσχουν στη μαγεία που αποπνέει ιδιαίτερα αυτές τις μέρες η Ιερή Πόλη και να ζήσουν μια άλλη, εντελώς διαφορετική αιχμαλωσία των αισθήσεων, του πνεύματος και της ψυχής τους. Κάθε Μεσολογγίτης, κάθε ελεύθερος άνθρωπος αντιτίθεται σε όλους εκείνους που προσπαθούν να καταβαραθρώσουν στον Καιάδα, να αποδομήσουν συμβολικά και κυριολεκτικά το Μεσολόγγι. Δηλαδή, ένα καίριο και αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικότητάς μας, της πολιτιστικής και εθνικής μας ταυτότητας. Ας μη ματαιοπονούν. Δεν μπορούν να καταργήσουν την ιστορική μας συνείδηση.
Σε μια εντυπωσιακή, ομολογουμένως, και ταυτόχρονα συμβολική και αποστομωτική κίνηση ΜΑΤ, και αντίθετα με όλους αυτούς που ενοχλούνται και μόνο που υπάρχει το Μεσολόγγι και πολύ θα ήθελαν να το εξαφανίσουν ακόμη κι από το χάρτη, καιροφυλακτώντας κυριολεκτικά ως «λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα», σύμφωνα με αδιασταύρωτες, μέχρι στιγμής, δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο Γιώργος Βαρεμένος φέρεται προτιθέμενος να κάνει δωρεά ένα μέρος από το κόστος των καινούργιων πινακίδων της Ιόνιας Οδού, όπου θα αναγράφεται σωστά και σε όλα τα σημεία που πρέπει το όνομα της «Ι.Π.Μεσολογγίου». Εντάξει, πέρα από το ότι είναι οικονομικά δυνάμενος όπως είδαμε από το πόθεν έσχες του, θέλει προφανώς να κάνει και τη διαφορά από τους άλλους. Αν είναι πράγματι έτσι κι επιβεβαιωθούν τελικά οι πληροφορίες μας, μπράβο του. Ναι, μπράβο του και πάλι μπράβο του που για χάρη μας θα κάνει κάτι τέτοιο το …παλικάρι μας!
