Έργα πολιτισμού και αντίστασης εν μέσω πολέμου
Του Βασίλη Μπρούμα
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ιστορία και η παράδοση πολιτιστικών, πνευματικών και καλλιτεχνικών γεγονότων και ευρύτερων δράσεων στο Μεσολόγγι είναι μακρά και πλούσια, ενώ η σχέση των δημοτών του με αυτά βιωματική. Ιδιαίτερα την κάθε περίοδο του έτους σαν κι αυτή που διανύουμε, γύρω από τις Εορτές Εξόδου, αλλά όχι μόνο σ’ αυτή, προγραμματίζεται πάντα μια πληθώρα σημαντικών και ποιοτικών εκδηλώσεων, που μαζί με την αναβίωση της ιστορίας, τις σχετικές αναπαραστάσεις και τα τελετουργικά, με τη συμβολή και της άνοιξης, δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα η οποία διαπνέει τα πάντα και αγγίζει τον κάθε έναν με ξεχωριστό τρόπο. Σκοπός μας όμως εδώ δεν είναι να αναφερθούμε σε όλα αυτά τα όμορφα και ωραία της τέχνης και της μνήμης που λαμβάνουν χώρα στον τόπο μας χάρη στους αξιέπαινους πολλούς κοπιάζοντες ανθρώπους της ανιδιοτελούς προσφοράς οι οποίοι βρίσκονται πίσω τους. Με αφορμή δύο εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Μεσολόγγι τις προηγούμενες ημέρες, θέλουμε να εστιάσουμε ενδεικτικά σε συγκεκριμένες σηματοδοτήσεις ορισμένων μόνο σημαντικών, επίπονων προσπαθειών και έργων που γίνονται από φορείς, κέντρα, ομάδες και άτομα με αναφορά στους τομείς της παιδείας και της υγείας.
Το ΤΕΙ της πόλης μας πήρε την πρωτοβουλία, μέσω της εξαιρετικής νοσηλεύτριάς του, κ. Μαρίας Σβώλου, σε συνεργασία με τη Μητρόπολη ,στο πρόσωπο του κ. Γεράσιμου Ρεπάσου και με την υποστήριξη του Τομέα Ψυχικής Υγείας Γενικού Νοσοκομείου Μεσολογγίου «ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ» και διοργάνωσαν την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη εργαστήριο και ημερίδα αντίστοιχα με θέμα τις «ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ». Παρευρέθησαν ως ομιλητές η Εθνική Συντονίστρια για την Αντιμετώπιση των Ναρκωτικών, ο Αντιπρόεδρος του ΟΚΑΝΑ και δεύτερο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ίδιου αυτού Οργανισμού Καταπολέμησης των Ναρκωτικών. Υψηλότατες παρουσίες με επίδειξη ενδιαφέροντος, για ενημέρωση, συζήτηση, καταγραφή και προετοιμασία λήψης σχετικών αποφάσεων και ανάληψης αντίστοιχων δράσεων. Η συμμετοχή φορέων, πολιτών, φοιτητών και μαθητών μεγάλη, μεγάλο όμως και το κενό που υπάρχει στην πόλη μας και την περιοχή μας, όπως φάνηκε εξόφθαλμα και αναδείχθηκε περίτρανα και από τις συζητήσεις, σχετικά με τα άκρως αναγκαία προγράμματα αγωγής υγείας, ενημέρωσης, πρόληψης αλλά και δομών θεραπείας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης εξαρτημένων ατόμων. Κραυγαλέα και απαράδεκτη η παντελής απουσία και ανυπαρξία (ούτε καν σ’ αυτή τη σημαντική εκδήλωση δεν εμφανίστηκαν, έστω ως φυσικά πρόσωπα) κάποιου υποτιθέμενου παραρτήματος ενός σχετικού κέντρου που εδράζεται στη γείτονα πόλη. Αναγκαία η άμεση ενεργοποίηση και ο συντονισμός φορέων, επιστημονικών συλλόγων, ατόμων για να γίνει επιτέλους κάτι στην πόλη μας πάνω σ’ αυτό το μεγάλο ζήτημα. Ο της Μητροπόλεως σχετικά υπέύθυνος κ. Γεράσιμος Ρεπάσος, φαίνεται ικανός και αν στηριχθεί θα μπορούσε να αποτελέσει το πρόσωπο που θα επιχειρήσει τον συντονισμό της επανεκκίνησης μιας αναγκαίας προσπάθειας. Αξίζει στη φάση αυτή, μετά και το ενδιαφέρον από το υψηλότερο επίπεδο των φορέων της πολιτείας, να ξανα-προσπαθήσουμε και να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία και τη συγκυρία.
Η άλλη εκδήλωση, της ΕΨΥΠΕΑ, για την Παγκόσμια Ημέρα για τον Αυτισμό, στις 2 Απριλίου, μας εξέπληξε για άλλη μια φορά ακόμη με το υψηλό επιστημονικό της επίπεδο, την αρτιότητα της διοργάνωσης, αλλά και μας συγκίνησε με την ποιότητα του καλλιτεχνικού μέρους του προγράμματος. Τι να πρωτοπεί κανείς για την ΕΨΥΠΕΑ και τους ανθρώπους της. Δουλεύουν πάνω σε ένα δύσκολο αντικείμενο, των διαταραχών αυτιστικού φάσματος, βοηθούν πολλά παιδιά και τις οικογένειές τους, παράγουν σημαντικό και αναγνωρίσιμο επιστημονικό έργο, προβάλλουν τον τόπο μας πανελλήνια και διεθνώς. Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ευσυνειδησία, συνέπεια σε όλα. Φρόντισαν πέρα από την ενημέρωση να μας ψυχαγωγήσουν κιόλας με την ωραία Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Νεοχωρίου, τον άξιο μαέστρο της κ. Σπύρο Χολέβα και την εξαίρετη υψίφωνο κ. Βίβιαν Ντάγλα. Εύγε!
Αποτελούν τόσο τα προαναφερόμενα όσο και πολλά άλλα, ευτυχώς, έργα φορέων, κέντρων, συλλόγων, ομάδων και ατόμων στην παιδεία, στην υγεία και στον πολιτισμό πηγή δύναμης, ελπίδας και αισιοδοξίας για το παρόν και το μέλλον. Συνιστούν ταυτόχρονα και πράξεις αγάπης αλλά και αντίστασης σε καιρούς γενικευμένου και πολύμορφου κοινωνικού πολέμου. Η επίμονη δε μέριμνα και φροντίδα για τις ιδιαίτερες και ευάλωτος ομάδες του πληθυσμού, μάς δίνει το δικαίωμα να νοιώθουμε και υπερήφανοι σ’ αυτόν τον τόπο.
