Έκπληξη 1η : «Την επόμενη εβδομάδα είναι η βαλεντινοημέρα» μας είπε η δασκάλα μας με ένα ελαφρύ μειδίαμα. Την κοιτάξαμε παραξενεμένοι… Η Μαρία εμβρόντητη γούρλωσε τα μάτια. Κάποια γελάκια και σκουντήματα. Τι ακούμε; Και από ποιον;
Έκπληξη 2η : «Λέω να κάνουμε μία επανάσταση ποιητική». Τι σημαίνει αυτό; Να μελετήσουμε ερωτικά ποιήματα. Να δούμε τι σημαίνει ερωτεύομαι ποιητικά. Να ακούσουμε τον ποιητή να προσφέρει την καρδιά του και να προφέρει διαφορετικά το σ’ αγαπώ. Εν τέλει να πολεμήσουμε εν μέσω κόκκινων σατέν καρδιών και αρκούδων με ροζ φιόγκους.
Κάπως έτσι ακολουθήσαμε ποιητικές ατραπούς και είδαμε την Κική Δημουλά να ορίζει «ο έρωτας όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου». Η Πολυδούρη έγραφε με εφηβική αιδημοσύνη «δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια». Ο Τάσος Λειβαδίτης βεβαίωνε «αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα, θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου». Ο Ελύτης χάραζε σ’ ένα Μονόγραμμα «πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο. Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά. Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ. Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ». Με τον Μπράουνινγκ μετρήσαμε τους τρόπους «πώς σ’ αγαπώ; Σ’ αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος που η ψυχή μου δύναται να φτάσει. Σ’ αγαπώ με το πάθος που έντυνα παλιά τις λύπες μου και με την πίστη των παιδικών μου χρόνων». Για τον Αηδονόπουλο η αγάπη γίνεται ζωογόνος δύναμη «μόνο για την Αγάπη ας προσπεράσω κι αυτή τη δύσκολή μου ανηφοριά».
Ο Νερούδα είναι απόλυτος «Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο, παρά με τούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι, που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου, που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια».
Ο Τίτος Πατρίκιος είδε «τον ύπνο που πιάστηκε στα δίχτυα των μαλλιών της», ο Σεφέρης τα μάτια της που χαμήλωναν «κι είχες το χαμογέλιο που ανιστορούσαν ταπεινά ζωγράφοι αλλοτινοί» και ο Χατζόπουλος «στα μαλλιά ρόδα και φως κι είχες στο χέρι κρίνα λευκά και στάχυα απ’ τον αγρό».
Με τον Ρίλκε είδαμε το αδύνατο να γίνεται δυνατό «Σβήσε τα μάτια μου, μπορώ να σε κοιτάζω, τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ. Σταμάτησέ μου την καρδιά και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι. Κι αν κάψεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι».
Ο Ερωτόκριτος του Κορνάρου τραγουδούσε στην Αρετούσσα του «Και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω, και πώς να ζήσω δίχως σου στον ξορισμόν εκείνο;» κι ένας άλλος Ερωτόκριτος – σύγχρονος αυτός – είπε «Σ’ έχω ψάξει στη γη των αγγέλων, εκεί που τ’ όνειρο ζει. Θα σε ψάχνω στο τέλος του χρόνου και στην αρχή τ’ ουρανού, μ’ ένα τραγούδι του δρόμου θα σε ψάχνω παντού». (Αλκίνοος Ιωαννίδης)
Μετά απ’ αυτή την ποιητική οδοιπορία, εμείς είμαστε σίγουροι ότι θα τη βρούμε αυτή την πραγματική αγάπη, ακόμα κι αν «Ήμουν βουνό, ήσουν θάλασσα κι άλλο τρόπο δεν είχαμε να έλθουμε κοντά, έκανες εσύ τα όνειρά σου βροχή και χιόνι, κι έκανα τα όνειρά μου ρέματα και ποτάμια κι έτσι μένουμε δεμένοι με το νερό των ονείρων».(Γιάννης Καλπούζος)
Η ομάδα φιλαναγνωσίας
του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου
Υ.Γ. : Στην ομάδα μας έχει προστεθεί και μία «γυναίκα από βελούδο». Σύντομα θα σας τη γνωρίσουμε.
